01-09-2010 09:07
Het is even wennen om ’t juiste ritme te vinden natuurlijk.
Opstaan, aankleden, ontbijten, drinken, tandenpoetsen.
Maar goed.
Het lukte prima!
En daar ging hij dan!
Hij had er vreselijk veel zin in dát was duidelijk!
“Geef Floor (oppaskindje) maar een handje”,
hij liep naar haar toe en liet haar niet meer los…
Bij het plaatje van de trein mocht hij zijn jasje ophangen
en daarna dook hij samen met een ander jongetje meteen de speelhoek in!
Ja, tijd voor een afscheidskusje had ie nog nèt…
“tot strakjes mama…”
Om 12 uur mag ik hem weer ophalen.
Maar màn, wat ben ik nu al enorm trots!!!
Reacties