24-08-2010 23:19
Nou,
dan ben je dus fijn terug van vakantie en weer thuis.
En kan er braaf weer gewassen en gestreken worden, want ja…
anders ook weer zo’n slechte huisvrouw-imago hè?
Ondertussen belde ik met de mevrouw die in Eindhoven woonde én een leuke kledingkast voor Ruup’s nieuwe kamer verkocht.
We spraken af om deze rond 20 uur op te halen, want dan lagen haar kids op bed.
Ik zei dat dat prima was en gniffelde in mijn knuisje omdat wij met onze blije gup daar aan zouden komen stiefelen.
Maar goed, Eindhoven werd meteen gelinkt aan blauw en geel, wat natuurlijk die zweedse Ikea is.
Daar brachten we heel wat uurtjes door om zoonlief’s kamer en speelgoed aan te vullen.
Ja écht, want dat kind heeft echt he-le-maal niks om mee te spelen.
En het erge was: we kochten nóg maar een opbergkast voor alle troep.
En een kussen.
Een kussen in de vorm van een spin, want daar lag hij toch zó schattig mee te rollebollen in de winkel.
Op een gegeven moment zag je alleen nog maar wat handjes en voetjes uitsteken.
Dus in het magazijn kwakten we ook nog zo’n spin de kar in.
En dan ga je die kast ophalen.
En sta je oog in oog met een mede-zwangere.
Zij 37 weken, ikke 33.
Maar mijn buik deed niet onder aan de hare hoor, dat niet.
Dus terwijl de mannen de beruchte kledingkast in de auto propten,
kirden wij wat met mekaar over beebies en things like that.
Heel gezellig eigenlijk!
We kregen er zelfs nog een groene lamp bij cadeau! Echt zó lief!
Vooral omdat de lamp die we in de winkel zagen, uitverkocht bleek te zijn…
Ik had er zo nog een paar uur kunnen blijven keutelen.
Maar goed, die kabouter van ons moest ook eens slapen, dus toch maar naar huis..
Anyway.
Eenmaal thuis moesten die kasten natuurlijk even snel in mekaar geflanst.
En zo gebeurde het dus dat ik pas om 1 uur mijn bedje opzocht.
En dat was niet zo handig nee.
Want vandaag was er niks , maar dan ook niks, met me aan te vangen.
Ik huilde om elke scheet en opmerking.
Ondertussen was er gisteren dus door de enorme wind een hele enge megaboom in de tuin omgewaaid en hield de motorzaag er spontaan mee op….
Waardoor er vandaag een naar benzine-ruikende-man om me heen dwaalde.
Gáts.
U weet hoe het met geuren en zwangere vrouwen gesteld is?
Nee?!?
Hmmm.
Goed, ik vroeg hem of ie alsjeblieft misschien andere kleren aan wilde trekken,
ook om mijn crèmekleurige bankovertrek te behoeden voor olie- en smeervlekken.
Toen hij dit had gedaan en lollig nagrapte : “ik heb even wat Diesel opgespoten“
(u weet wel…dat geurtje dan hè?) , kon ik daar nog steeds niet op lachen.
Want ja…ik was nog steeds in een anti-ik-ben-zo-lollige-bui vandaag.
Heel fijn.
Écht.
Enniewee, ik dwaal nogal af geloof ik.
Maar vandaag stond er dus een kledingkast én een extra speelgoedopbergkast in Ruupies nieuwe kamer.
En ruimden we alles netjes in.
En maakte Paul de drempel én de deur op maat
En was Ruupie helemaal blij.
Behalve met die spin dan.
Want daar is hij opeens bang voor…..
zucht.
Reacties