Zóveel tijd, maar krijg niks gedaan…

Een tijdje terug kreeg ik een brief van de kraamzorg.
Voor een intake-gesprek.
Dat planden ze op mijn laatste werkdag, dus verplaatste ik het naar vandaag.
Tussen 11 en 13 zouden ze komen.
En ik heb een hekel aan wachten, maar dat hoefde ik gelukkig niet lang.
Opeens raakte ik in de stress.
Wat vroegen ze de vorige keer eigenlijk allemaal?
Moest ik toen het kamertje al klaar hebben?
Bed op klossen?
En alles in huis?
Hebben ze toen in huis gekeken?
Moet ik opruimen? Poetsen?
Een beetje druk maakte ik me er wel om ja.
 
Ik las nog even het infoboekje door en legde mijn verzekeringspolis klaar.
Het was dezelfde mevrouw als bij Ruben.
Hártstikke leuk mens.
Niks op aan te merken.
De enige vraag die ik niet kon beantwoorden was of mijn “man” verlof neemt na de bevalling.
Geen idee.
Nog helemaal niet over gehad.
De vorige keer was ie blij dat ie kon gaan werken toen de kraamhulp er was.
Helemaal gek werd ie daarvan.
Dat hij z’n sokken uitdeed en ze 3 seconden later al in de was zaten.
Of zijn schoenen uitdeed en ze daarna kon gaan zoeken.
Die kraamhulp was goed hoor, niks mis mee.
Een ervaren kraamhulp.
Een ietwat oudere ja…
 
Maar goed, misschien krijgen we dit keer wel een of ander fris jong ding.
Tja, en dan neemt ie misschien wél verlof?
Haha.
Grapje!
 
Maar goed.
Ik heb vakantie/verlof dus, maar baal enorm.
Zit hier wat thuis en krijg totaal niks gedaan.
Ja de standaard dingetjes.
Maar die kamer van Ruben, die schreeuwt me zó hard toe, ik wil gewoon klussen.
Ik wil alles afmaken.
Tijd zat, maar met Ruben om me heen lukt dat dus niet.
 
Dus klus ik maar ’s avonds.
Als Paul thuis is.
Want dan heb  ik even mijn handjes Ruben-vrij…
Maar qua tijd kon ik zóveel meer doen.
En had ik alláng klaar kunnen zijn met die mooie blauwe muur
En daar baal ik gewoon enorm van.
Dus, mocht er iemand zijn die mijn zoon graag wat wil animeren? Gezellig samen naar de speeltuin? Zwemmen? noem maar op..
Gráág!
 
Tijdens de boodschappen kocht ik ook een pak newborn-luiers.
Dan heb ik die alvast in huis.
En toen had ik net zo’n klein luiertje in mijn hand dus…
Mèèèèn, straks hebben we gewoon weer zo’n ieniemienie piepklein prulke in Huize Aapie.
Zó klein, dat dat prulke in dit luiertje, zo groot als mijn hand, past….
 
* Slik *
 

Reacties

missvanham op 05-08-2010 17:11
“smelt” ….  🙂
L1nd9 op 05-08-2010 17:30
Jammer dat Utrecht zo ver weg is, anders was ik morgen graag met je lieve menneke op pad gegaan! 😀
Kim op 05-08-2010 23:01
Linda, ik wil wel iets leuks metRuben gaan doen hoor!
Maar dan wordt het wel volgende week..
Woensdag of Vrijdag kan ik!
 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *