21-07-2010 20:12
Oef.
Vandaag was ik weer een beetje normaal.
Thenk god.
Ik dacht werkelijk dat ik gek werd gisteren.
Van alles, maar vooral van mezelf dan.
Dus ging ik maar vroeg naar bed.
Dat zou vast helpen.
Maar nee, zoonlief bedacht zich dat hij zó’n pijn aan zijn gewonde knietjes had,
dat ie om het uur huilend wakker werd.
Ja ik snapte het ook wel, want hij slaapt nog altijd heerlijk op zijn buik, met zijn knietjes ver omhoogetrokken.
En dat doen zeer dan hè?
Dus sliep ik na 3 uur in bed vertoeven nóg niet.
En daarna werd ik zo om ’t uur wakker, voor een plasje of voor zoonlief die huilde.
Kapót was ik dus nog steeds vanmorgen…
En zoonlief kon/wilde niet meer lopen vanmorgen…!
Jeuj.
Maar goed,
toch probeerde ik me fris en fruitig voor te doen en deed de hele dag niks anders dan envelopjes vullen op t werk.
Heerlijk werkje waar je niet bij na hoefde te denken.
Ideaal voor mij vandaag dus.
Halverwege de ochtend belde ik toch maar even hoe het met zoonlief ging en kreeg ik gelukkig te horen dat alles over was en hij weer gewoon kon lopen en gek doen.
zo kwam ’t tóch weer goed…….
Reacties