19-07-2010 22:17
Leef klein prulke,
Ich wou det ich ein luukske haaj in miene boek…
Ein klein luukske zodet ich aaf en toe eens nao dich zou kinne kieke,
geweun eens efkes aan dich veule
aan dich ruuke en dien hèndjes efkes vasthaaje.
Ich bun toch zó nuusjierig ofs doe net zo’n net kiendje bus wie dien leeve breurke.
En of dae naam dae veer veur dich höbbe oetgekaoze,
auch waal echt biej dich passe zal.
Heel aaf en toe ,
es ich dich dan weer veul sjtampe in miene boek,
dan sjloet ich mien auge en dan zeen ich dich.
Zjwarte heurkes en ein sjattig naeske höb se….
zó mooi!
Maar ich zal toch éch nog efkes motte wachte,
tot ich dich in mien erm kin sjloete,
en det is auch eigenlik gaar niet erg,
want geneete doon ich toch waal eedere daag van dich.
det gesjtamp en gedreij vinj ich héérlijk namelik
Dus wach ich maar rustig aaf en moogs dich nog lekker verder greuje,
in miene boek dao zit se goot….
Reacties
@Linda….ja laat m nog maar ff zitten angers hubse un probleem.
mer wel een sjoene(mit puntjes oppe oe)overpeinzing…snik..
Maar bij het luidop lezen, dacht ik: hé, dat gevoel ken ik helemaal! Wat een heerlijk stukje tekst. Wat zou ik ook graag even zo’n luikje in mijn buik hebben… Lijkt mij zalig. Maar als dit nu écht niet kan, laat ze dan maar lekker nog even zitten…
Geniet meid!