Met de ventilator onder mijn arm…

Zinnen als: “het is nú al warm”, wil ik niet horen zo ’s morgens om kwart over 6.
Túúrlijk heb ik ’t ook warm, maar ik probeer dat zo lang mogelijk te negeren…
Zéker na een mega-kort nachtje waarin zoonlief tot een uur of 1 rondspookte.
Ja, geef ‘m eens ongelijk.
Loeiheet is het boven.
 
Maar goed.
Vanmorgen toog ik dus met mijn ventilatortje onder mijn arm richting die arbeit.
Eenmaal daar aangekomen, gutste het zweet al in dikke stralen langs mijn lijf naar beneden.
Al 2 dagen heb ik het gevoel alsof mijn vliezen zijn gebroken, maar ’t is gewoon ordinair zweet.
Bah en plak dus.
 
Maar al zittend voor mijn ventilatortje hield ik het gelukkig toch wat uurtjes uit.
Tot het werk klaar was.
En toen mocht ik naar huis.
En daar viel ik spontaan op de bank in slaap.
Ik schrok ergens wakker van en werd me toch een partij misselijk én duizelig!
Jeetje.
Echt veel te snel opgestaan.
Nóg een fractie rustiger aan dan maar…
Mezelf de trap opgesleept mét mobieltje in de ene, en mijn o-zo-trouwe-ventilatortje in de andere hand…
 
Na een uurtje diepe slaap wakker geworden en wéér duizelig.
Heel voorzichtig gaan douchen om weer een beetje op normale temperatuur te komen.
Dat hielp….
 
Veel drinken en héél rustig aan doen voor mij tijdens deze hete dagen….
 
Intussen kijken we met z’n drietjes voetbal.
Kaas, worst, sjippies en een dippie staan op tafel.
M’an wat ben ik toch een goede huisvrouw…
 
Gaan we winnen?
Ja toch?
 

Reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *