27-05-2010 21:00
Weet je?
Bij zo’n tweede zwangerschap is het allemaal zo vanzelfsprekend.
De tijd vliegt voorbij en voor je het weet heb je de 20-weken-echo al gehad en ben je dus gewoon al keihard op de helft van de zwangerschap!
Zo schrik ik me af en toe een rotje en bedenk me dat de ongeboren vrucht bijvoorbeeld óók nog door de papa erkend moet worden.
Ik zou het zó vergeten.
Dus hopten we met z’n drietjes én prulke vrolijk het gemeentehuis binnen.
Waar nog 189 ongeduldigen voor ons waren….dus mochten we braaf op onze
beurt wachten…
Nu is ut prulke officieel door papa Paul erkend en krijgt hij/zij net als Ruben dezelfde achternaam. Die van de papa dus.
Om dit heuglijke feit te vieren hopten we het grote-gele-M-gebouw binnen en deden ons tegoed aan heerlijke viezigheden.
Met onze ronde buikjes wandelden we nog een rondje door de stad.
Lekker!
Ruben ontdekte de fonteinen en na enige twijfel rende hij even later heel blij
onder de waterstralen door.
Ik wílde een filmpje maken….maar drukte per ongeluk steeds op ’t fotoknopje!
En ja.
Zijn haar was zeiknat
En zijn vestje ook redelijk sompig.
Maar hij vond het práchtig.
En wij en alle omstanders dus ook…..
Reacties