23-04-2010 21:57
Mèn, al dagen, wat zeg ik, wéken was ik het kótsbeu.
Nee, geen logje over kotsen of misselijk zijn.
Nee.
Mijn haar.
Het gaat over mijn haar.
Echt.
Hoe interessant kan een logje zijn?!
Haar dus.
Poging tot lang haar…..
En toen mijn haar vanmiddag weer als een dweil langs mijn oren hing te hangen kreeg ik opeens een paniek-aanval.
Ik zag mezelf in het kraambed liggen met mijn ouders, schoonouders, en de rest van alles lieverds om me heen staan, allemaal starend naar mijn ontplofte hoofd.
Als een geëxplodeerde mol zat ik daar gelukkig te zijn mijn mijn állermooiste versgeperste nazaat.
Maar hun monden vielen open van schrik….
Mooi prulke..maar dat háár?!?!?
Paniek dus.
Nee, dát gaat mij niet gebeuren dus.
Niet dat ik morgen al moet bevallen ofzo,
maar gewoon.
Ik was het zat en er móest en zou iets gebeuren.
Dus zat ik 2 uur later in de stoel van de kapper.
Kórt! blafte ik naar de blonde dollie.
kkkkórt?! maar je was ’t toch nèt lang aan ’t…… KÓRT!, blafte ik nog harder
richting haar peroxide hoofdje.
Met bibberende handjes ging ze aan de slag.
Maar die bibberende handjes produceerde wel mooi het kapseltje dat ik wenste.
Zo!
En nu ben ik weer dé Linda die ik altijd was.
Met een vers geknipt kapseltje.
En ’s morgens hóphóp klaar!
Zo klopt ’t weer…..en heb ik weer éven rust in mijn hormonale lijf….
What’s next?!?
O ja die aaifoon hè? -proest-
en nu snapt u óók misschien waarom er maar steeds geen hoofd boven al die buik-foto’s stond..?
Reacties
Ik krijg morgen nieuwe haar. Ben alleen niet hormonaal. Dus.