19-03-2010 21:08
Ondanks mijn lekker lange nachtje slapen, kon ik die wallen onder mijn ogen
amper omhoog krikken vanmorgen.
Moe…zó moe was ik.
En bleef ik.
Jeetje zeg.
Ik wist niet dat een mens zó moe kon zijn…
Uiteindelijk kwam ik de dag tóch levend én wakker door.
Niet te geloven hoe me dát is gelukt.
Vandaag kon het me allemaal niet zoveel schelen, dus dacht ik: what the heck, ik trek gewoon die heerlijke-niet-knellende-spijkerbroek-met-warme-lap-om-de-buik aan(as called zwangerschapsbroek) én dat heerlijke álle-dikke-buiken-verhullende- stretch bloesje….
En ja hoor, “trek je buik toch es in Linda” galmde er door de gangen van school….
En: zo, die heeft écht al een behoorlijke buik hè?
Ja, sorry.
Ik kan er gewoon niet meer omheen
Dus wat zal ik mezelf nog langer kwellen met al die knellende niet rekbare kleding.
Zo werd mijn opmerking: mijn buik is écht al belachelijk dik, al 2 x ingedimd met
de opmerking: kijk maar uit dat je niet moddervet wordt!
Tja…
Ervaren moeders van 2 of nóg meer proberen me dan ook gerust te stellen met de opmerking: bij een 2e gaat het gewoon veul sneller, met die buik.
Maar daarmee is mijn vrees, dat je me zo ergens in september ongeveer van binnen naar buiten kunt rollen, niet kleiner geworden natuurlijk.
Ach…ik zie het allemaal wel bij Yvette is het toch ook weer goedgekomen na die giga buik
Zolang ons kindje straks maar gezond mag zijn, is voor mij de rest éventjes gewoon bijzaak.
Dus, omdat papa Paul met collega’s ging uiteten maakten Ruben en ik het ons gemakkelijk en aten we pizza.
Ruben at pizza konijn en ik pizza tonijn.
Klinkt anders, maar smaakte hetzelfde!
Reacties