08-03-2010 20:07
En terwijl ik daar vanmorgen om 8 uur al ballonnen voor mijn jarige collega stond op te blazen, en daarna bijna mijn nek dreigde te breken om slingers op te hangen, kwam van de directeur het verzoek of het wat minder uitbundig kon….
En toen kwam er een bericht dat eigenlijk niemand nooit-never-niet wil horen:
afgelopen weekend bleek een collega te zijn vermoord.
Ja.
Vermóórd!
Páts
zo koud op ons dak.
Anderen hadden het al op nieuws gehoord en gelezen, maar ik had natuurlijk weer in een grot geleefd afgelopen weekend.
Ik werd er gewoon hartstikke kótsmisselijk van.
Écht
De hele dag kon ik alleen maar denken wat er zich daar heeft afgespeeld.
Niet dat ik haar goed kende hoor, alleen van zien eigenlijk.
Maar toch…
De hele dag kon ik aan niks anders meer denken.
En heb mijn kleine mannetje net nog maar eens een HELE dikke knuffel gegeven.
-Slik-
(ja sorry, dit was natuurlijk geen vrolijk logje, maar helaas horen deze dingen ook bij het leven, en ik moest het even kwijt)
Reacties