Hoe die dropjes van tegenwoordig kunnen gillen..

Pff,
vandaag was écht zo’n dag…
zo’n jeweetwel-dag.
 
Dat je ’s morgens heel enthousiast in een gezonde mood een bakje met 0% vet vult, en deze dan rond 16 uur in lauwe toestand in je tas tegenkomt en deze uit ellende tóch maar opeet, want honger.
Álles in ’t kader van: “doe es een beetje gezond”
 
En dan heeft dat gezond ook nog helemaal niks met zon te maken hè?
Nee, want toen ik vanmorgen hoorde dat er wéér sneeuw werd voorspeld, werd ik gewoon bijna spontaan chagerijnig.
En zéker toen ik weer 10 minuten mijn autoruiten stond schoon te krabben, en dan op je weblog terugkijken en zien dat ’t vorig jaar gelukkig óók nog steeds zo f*cking koud was.
En toen is het ook goedgekomen, uiteindelijk….
 
(En stiekem las ik  dat het gewoon 1 jaar geleden is dat Ruben liep!!
Dát is dan wel weer grappig!
Lezen?
 
Maar goed, een beetje een baaldag was het wel dus ja,
zet mij alleen in een ruimte en ik ga eten.
En zo gebeurde het dus dat de dropjespot, op 5 na, helemaal leeg is….
 
Ja, sorry, die roepen mij hè?
Hoe verder weg ze staan, hoe harder ze gillen!
Écht waar!
Kréngen zijn ’t, die dropjes van tegenwoordig
 
En toen ik wéér in een enthousiaste gezonde bui, na ’t werk even de groentenwinkel binnenging, wat lekkere salades insloeg, en ik bij thuiskomst vriendjelief belde om te vragen of ie óók zo’n zin in frietjes heeft?
 
En dat ik tóch vast van die salade wilde smikkelen en bij het openen van het bakje, de halve inhoud op de vloer lag?
 
Nou.
Zo een dag was het dus!
 
Je snapt,
ik ben erg toe aan weekend,
maar jij vást ook, niet dan?
 

Reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *