26-02-2010 19:21
jaja, u zit weer op een nieuw logje te wachten hè?
Ja, ik weet het.
En ik snap het ook hoor.
Ja… druk he?
Gisteren had ik een teamdag.
En wel hier, met deze eigenwijze coach!
Vlakbij, dus dat was wel fijn.
Maar van 13.00 tot 21.00 en toen ik terug was, was ik écht kapót!
Is toch wel heftig hoor, zo’n dagje.
Er is de laatste tijd namelijk nogal wat veranderd bij ons op ’t werk en er zijn sommige mensen die nogal moeite hebben met veranderingen.
Dat is nou eenmaal zo.
En die moeite/onvrede/onrust werkt toch áltijd door op de collega’s die er minder /geen moeite mee hebben.
En dat is bést heftig.
Ons werd dan ook gevraagd om met groepjes van 2 op papier te zetten wat je in 2011 veranderd zou willen zien.
Dus moesten we een half uurtje gaan wandelen en nadenken.
Collega en ik ploften al vrij snel op een heerlijk rustig bankje en braisntormden wat met elkaar.
Eenmaal binnen werden alle punten opgenoemd en bleken vele wensen hetzelfde te zijn. Daarna moest je weer met een andere collega uit ál die punten de belangrijkste 10 uitkiezen en deze op volgorde van belangrijkheid nummeren.
Uiteindelijk kwam het er bij verschillende punten de vraag: is dit een punt wat je baas/leider moet oplossen of kun je hier zélf iets aan doen?
Want je kunt wel mokkend achteroveren gaan hangen op een stoel en wachten tot iemand komt zeggen/doen wat jij wilt horen, maar dan kun je meest van de tijd wachten tot je een ons weegt.
Máár je kunt óók een appelflap-gesprek met diegene gaan houden en vertellen wat je dwarszit, en dán kan diegene altijd er wél óf niks mee doen!
Kortom: hij liet ons brainstormen en ons bewust maken van wat we zelf vertelden. En dat was pittig.
Als laatste moesten we tegenover iemand gaan zitten, met de knieén bijna tegen mekaar aan, muziek keihard, en moest je die persoon iets positief over hem/haarzelf vertellen, en andersom. En dát was heftig! Écht!
Mijn leidinggevende heeft ons bijna allemaal wel aan het janken gekregen.
Gewoon door lieve woorden!
En natuurlijk is het áltijd fijn om complimenten te krijgen.
En laat ik nou van bijna iedereen precíes hetzelfde te horen hebben gekregen!
Zó fijn!
Als afsluiting moesten we voor mekaar koken. Ook weer in groepjes van 2.
Zó lekker!
Eenmaal thuis koppijn natuurlijk, even snel douchen en naar bed.
Vandaar helemaal gaar natuurlijk.
En vandaag waren we natuurlijk állemaal total-loss.
Ik en mijn collega’s.
En omdat ik súperblij ben dat mijn collega weer terug is van zwangerschapsverlof, hebben we dit vanmiddag gevierd met een héérlijke appelflap!
Ons eerste appelflap-moment heeft dus al plaatsgevonden.
Leuk!
Én lekker!
Nu weekend.
En éven helemaal niks als het mag….
Reacties