24-02-2010 21:53
Gisteren kreeg ik een mailtje van een collega met als titel:
je hebt me ook aan het bakken gekregen!
Oh wat leuk dacht ik: en verheugde me al op de kleurige taart die ze had gemaakt.
Ik opende de bijlage en zag dit:
Ik begon metéén keihard te lachen natuurlijk en las de mail hardop voor.
Paul grinnikte wat met me mee.
Ja, niet dat ik haar cake uitlachte, maar dit was gewoon niet wat ik me erbij had voorsgesteld! Ik verwachtte lots of marsepein in veelzijdige kleurtjes enzo…Snappie?
Ik beantwoordde de mail met: ik neem aan dat je een stukje voor me meebrengt?
En daar stond ze dan vanmorgen naar mijn bureau, heel lief, met een boterhamzakje met een zelfgebakken plakkie cake.
Zó lief.
Zó lief.
Mijn collega’s keken me jaloers aan en snapten er natuurlijk niks van.
Dus probeerde ik het uit te leggen over die mail enzo.
En toen zei ik heel dom dat op die foto: “zo’n doodgewone simpele cake” stond.
Tja, en dat was niet goed he?
Stomme opmerking van mij natuurlijk.
Want toen ik later met haar stond te praten, bleek dat dit haar állerállereerste cake éver was geweest. En dat ze zó blij was dat ie geen “open ruggetje” had!
Ja, dát wist ik natuurlijk niet.
Dus geloof ik bést dat ze enorm trots was op haar eerste cake.
En ik nu dus ook!
En terecht!
dus bij deze: nogmaals 10.000 x excuses Ieniemienie.
’t stukkie smaakte súper!
Écht!
Reacties