Over de dingen die me raken…

Ik heb 10 vingers en daar kon ik het me eigenlijk al op uittellen.
Vanmorgen was Paul dus de Sjaak.
Qua ziek zijn dan hè?
De arme jongen.
En niet zo gek natuurlijk, maar ik wist precies hoe hij zich voelde..
Het lijkt me beter dat je maar niet meegaat zei ik tegen hem.
Het enige wat hij deed was wat knikken…
 
Tja…en daar ging ik dan in mijn eentje naar de begrafenis van mijn ouwe omaatje.
En op zich ging het wel…alleen kan ik er dus NIET tegen als andere mensen huilen.
Dan schiet ik ook vol.
Mijn oom had een práchtig Limburgs gedicht gemaakt,
en dát zijn de dingen die me raken.
Die pure, échte gemeende dingen.
Dáár hecht ik waarde aan.
Die vind ik mooi
De rest vind ik maar één grote poppenkast.
Ja sorry, misschien dat ik nu mensen kwets, maar dit is puur mijn eigen mening.
Zoveel onzin die meneer pastoor uitkraamde….
Ik moet hem écht heel onnozel hebben aangekeken.
Maar goed.
 
Ik heb mijn eigen conclusie getrokken en wil bij deze dus even aangeven dat, mocht ik óóit (over heul veul jaren), niet meer onder de levenden zijn.
Ik wil dus géén kerkpoppenkast.
Ik wil ook niet begraven worden.
Ik wil dus geen bijbels gezever.
Ik wil alleen maar mooie liedjes en uit het hart geschreven en oprecht opgedragen verhaaltjes.
Gewoon.
Zoals ik ben.
Geine poespas.
 
En na het afvriezen van mijn tenen op de begraafplaats, mochten we aan de koffietafel. En dat vind ik toch altijd zoiets raars.
Een familie-reunie.
Bijna een feestje dus….
 
Nee.
Ik herinner me oma gewoon zoals ze was.
Zoals ze macaroni maakte mét erwtjes.
Ja, erwtjes.
Dat vond ik toch altijd zoiets aparts…
En vroeger met carnaval hè?
Dan ging ik een week van te voren naar oma’s logeerkamer en haalde daar de lampenkap van het plafond.
Die gebruikte ik dan als hoed.
Waarop ik dan vanalles op vastmaakte.
Dat was hip toen….
En na al die hos-dagen, kwam ik ‘m weer braaf terugbrengen.
En dan rook ie nog zéker een jaar naar bier en rook, dat kón gewoon niet anders….
 
Dát zijn mijn herinneringen……
Ik met oma’s lampenkap!
en verrèk…is dat niet…is dat niet Susy?????
 
Ja, en dan heb ik nog een herinnering, maar daarvoor moet ik even zoeken….
mocht ik ’t vinden….later meer dus!

Reacties

liesje op 17-01-2010 13:43
Die fijne herinneringen, die moet je koesteren! Heel veel moed.
olijfje op 25-01-2010 22:14
Hee man.
Dat ben ik!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *