09-01-2010 19:56
Vanmorgen om 8 uur stond ik al marsepein te kleuren en kneden.
Zó leuk om te doen.
Rond een uur of 11 stopte er een auto voor de deur en ja hoor:
de práchtige taart is heel aangekomen!
Ik ben verliefd!
Morgen een foto, dat begrijpt je wel.
En toen we om half 7 aan tafel zaten, zei ik opeens:
2 jaar geleden kwam nu de kapster en had ik al de hele dag een zeurderig gevoel gehad. Dat kwam en ging, kwam en ging…blijkbaar had ik toen al weeën…maar wist ik dat niet.
Mijn haar werd geknipt en geverfd en toen ze wegging riep ik nog: misschien ben jij wel de laatste die ons als nog-net-niet papa en mama hebt gezien!
Ze lachte en ging naar huis….
De uren erna had ik toch maar eens de tijd opgemeten tussen het gevoel dat kwam en ging (wee dus)
Intussen hing ik aan deuren en sloeg ik de weeën weg alsof ik Jomanda was!
Ik ging naar het toilet, zat daar even en knikkebolde met mijn hoofd tegen het spoelgedeelte, waarop Paul riep: is de baby in ’t toilet gevallen?
En hij mopperde maar dat ik steeds voor de tv liep en hij zijn favo-serie niet kon volgen….
tja, een man weet toch ook niet wat ie op zo’n moment eigenlijk moet doen?
De verloskundige was gebeld.
Nadat Paul tegen me zei:
Weet je zeker dat dit weeën zijn?
niet dat ik voor schut sta!
Ja, dit waren zéker weeën.
En échte.
Daarna deed dat geweldige oer-stofje in mijn lijf z’n werk, want toen ben ik in een soort trance geraakt en had dus ook geen besef meer van de tijd.
Op een gegeven moment riep ik dat ik het niet meer hield, en dat de verloskundige NU moest komen!
Die was gelukkig onderweg.
Eenmaal binnen, checkte ze de zaak en zei meteen: bel de kraamhulp maar.
En 2 “zuchten” later was ons kleine wondertje geboren!
3160 gram en 49 cm
en nog een filmpje van toen…
Het is een rare avond….
ben een beetje van slag
Sorry
Reacties