Over zingen, schuifdeuren én groene vloerkleden

Laten we, voordat ik het vergeet, even met z’n allen een liedje zingen voor mijn schoonzusje Marlies.

Of ja, schoonzusje.

Wij zijn niet getrouwd, dan heet dat toch niet schoonzusje?
Wat is het dan wel eigenlijk.

Enniewee.

Paul z’n zusje is jarig en dat vieren wij vandaag!

Hiephiephiep hoeráááá voor Marlies dus!!

 

Ja.

Lagen er gisteren opeens 2 cadeautjes onder de kerstboom

Eentje met mijn naam, en eentje voor Ruupie.

“we deden toch geen cadeautjes?!” was mijn uiterst vriendelijke reaktie.

Even later besefte ik me dat ik onlangs zélf een cadeautje aan de kerstman vroeg. Zou dat het écht zijn?

Ik weet het niet….

Ook geen idee wanneer we ze open mogen maken

Ook zoiets…

 

Gevolg dat ik me vandaag dus nog snel in alle drukte en gladheid richting winkels moest begeven om ook wat cadeautjes te scoren…

Want dat moést ik dan van mezelf.

Cadeautjes kopen.

 

Dat lukte buitengewoon goed.

Alle hulptroepen werden ingeschakeld, thanx vriendin R!

Nu is het klaar.

En ga ik braaf en heel geduldig wachten tot de cadeautjes opengemaakt mogen worden..

héél geduldig…..

 

En zal ik ook nog even leuk vertellen dat er iets ernstig fouts gebeurde met zoonlief? En dat het gelukkig met een sisser is afgelopen?

Ik was dus bij een winkel

Stond daar aan een tafel een mega-cadeau voor de állerliefste in te pakken en naast mij stond een oudere meneer.

De meneer had niet zo’n heul blije uitstraling.

Volgens mij was ie gewoon mega-chagerijnig, althans die karma hing om ‘m heen.

Zoonlief stond vrolijk bij het raam.

Naar buiten te kijken…

En nu komt ie…. de meneer was klaar en liep naar buiten…

de schuifdeuren schuiven heel ver open, dáár waar zoonlief stond!

Écht!

Hij werd gewoon geplet!!

M’n hart zat in m’n keel en ik graaide ‘m ertussenuit.

Ai

 

Maar die meneer hè?

Die deed niks!

Hij vroeg niet eens of alles goed was met kind ofzo.

Hij keek alleen.

Hij keek alleen en zijn ogen spraken: jaha, moet je maar op je kind letten!,

zó keek hij!

De eikel!

Ik kookte van woede!

Écht!

Tuurlijk, het was mijn eigen schuld, ik hád gewoon beter moeten opletten.

En ik voelde me al een superslechte moeder, maar door z’n blik, dikte die vent

het nog eens éxtra aan.

totally pissed was ik…

 

 

Ik was zóó blij dat het winter is.

En hij een dikke jas en wantjes en muts aanhad.

Anders had het heel anders kunnen aflopen..met vingertjes enzo..

brrr ik krijg er gewoon rillingen van als ik eraan denk.

 

Maar goed, we zijn veilig thuisgekomen, zoonlief heeft z’n middagdutje gedaan.

Gisteren gingen we nog even naar ikea en kochten een vloerkleed voor op z’n kamertje.

een lekker zacht groen vloerkleed.

En toen Paul me vanmorgen wakker maakte, zei hij: kom eens kijken..

En daar lag ie braaf te spelen…

op z’n nieuwe kleedje..

zó lief!