18-12-2009 20:01
De kerstlunch/borrel was ronduit saai.
Wel superlekker gegeten hoor, daar was niks op aan te merken
Maar rond 16 uur had ik het wel gezien.
Ik dacht: Ik ga naar de HEMA.
Ik moest nog een dekbed én nieuw overtrekje voor Ruben z’n nieuwe bedje kopen.
Wisten jullie dat al?
Ja, jullie twitter-/hyves-vrinden wel natuurlijk, maar jullie normalbloglezers nog niet hè?
Ruben krijgt een “nieuw” bedje.
Morgen.
Cesarientje heeft nog een bedje in de aanbieding.
Een hele leuke aanbieding zelfs.
En wie weet, blijft ons aapie dan wél de hele nacht in z’n bed liggen.
In plaats van midden in de nacht wakker te worden om vervolgens braaf tussen ons in verder te snurken.
Liggend in de spleet tussen onze matrassen.
Dat is het blijkbaar het fijnste plekje….
Enniewee.
Ik toog dus snel de stad in en snelde richting HEMA.
En toen, opeens, stond ik met een stel práchtige vrouwelijke laarzen aan mijn poezelige pootjes.
Geen idee hoe ik daarin terechtgekomen was.
Ze pasten óók nog.
Wat een toeval
Ik voelde me net Assepoester..
Mijn pasje deed van je ritsrats en ik sjokte verder richting HEMA voor mijn dekbed-doel….
Ik vond wat ik zocht en snelde weer gauw richting auto.
Snel, om niet nóg meer brokken te maken.
Financieel gezien dan.
Helaas
Poging mislukte.
Ik ging nog éven een kledingwinkel binnen, want mijn driekwartspijkerbroek was versleten, en móest ik natuurlijk een nieuwe…voor bij mijn nieuwe laarzen.
Bent u vrouw?
Dat snapt u dit.
Bent u man?
Klik maar gauw in ’t rode kruisje rechtsbovenin
Tot 3 x toe stond ik bij de kassa om af te rekenen
en tot 3 x toe zag ik weer iets anders leuks hangen en moest ik weer passen dus.
De verkoopsters zagen mij vást niet voor vol aan.
En elke keer sjouwde ik weer mijn die 2 joekeltassen de paskamer in en weer uit.
Een maf gezicht.
Dat kan niet anders.
Mijn pasje ritsratste weer en hóp weg eindejaarsbonus!
En toen.
Een helder moment.
Gauw naar huis.
Naar huis naar mijn mannetjes.
Even later kreeg ik een lekker slapend knuffelkaboutertje in mijn armen gedrukt.
Ik stopte mijn koude neus in z’n warme nekje en slikte een keer diep.
Een traan welde op in mijn rechteroog.
Ik kon ‘m nog nèt wegknipperen.
Mán wat had ik ‘m toch weer gemist.
Mijn kleine Aapie…..
Reacties