02-12-2009 17:18
Komt vanmorgen een van mijn liefste collega’s de kamer binnenstormen,
wat? ben je niet ziek?
Ik: neuj, tenminste niet dat ik weet.
Ging gisteren het gerucht door school dat ik ziek was.
Kijk, en dan raken mensen blijkbaar spontaan in paniek.
Wat?
Linda ziek?
Wát nu???
Nee joh.
tuurlijk niet
Alsof ik überhaupt gemist ga worden
Nee toch?
en u mag nu allemaal reageren van: ohh Linda, jawel hoor, zonder jou geen leven meer enzo
Maar goed.
A day at work dus.
Ik had geen zin
Ik ergerde me aan mensen
Mensen waren vreeschlijk irritant vandaag
En toen ik op een gegeven moment de kopieerruimte binnenstormde en daar een ,ook nog heul aardige, collega bleek zijn neus te zitten leeglepelen,
toen had ik het gehad.
Bàh.
En toen móest ik nog kopiëren dus.
En op diezelfde toetsen drukken.
Met de topjes van m’n nagels probeerde ik dat uit te voeren.
Maar ik heb van die afgekloven stompnageltjes, dus geen succes…
Ik vond een potlood
Dat potlood was mijn redding
Maar het kwam nog goed hoor.
Vandaag.
Met mij.
Want toen ik op een gegeven moment met een collega over de gang liep en hij uiterst spontaan tegen me zei: Linda, ik vind je een aardige meid!,
begon ik zowaar een beetje te blozen…
Ik grapte er nog achteraan: wat moet je nou weer van me?
Maar hij meende het
Nou…dat geloof ik dat dan maar.
Het zijn zo van die kleine dingen die het dagelijkse leven weer leuk maken hè?
Ik kan er weer tegenaan voor de rest van de week….
U ook?
Reacties