27-11-2009 20:49
Mán wat had ik het zwaar de afgelopen weken zeg.
Ik vroeg aan iedereen: wat doe jij?
Laat jij je kindje inenten?
Ik wist écht niet wat ik moest doen.
en al die spookverhalen over chipjes enzo,
maakte het er niet makkelijker op.
Toen we uiteindelijk hadden besloten om het niet te doen,
viel de brief van de GGD op de mat.
Tjongejonge,
ik werd er een beetje pissed van
en toen pas kreeg ik het gevoel:
stel dat ik het niet doe, en
hij krijgt de mexicaanse griep
en het zou ikmoeteringodschristusnaamnietaandenken slecht aflopen
dát vergééf je jezelf toch nóóit???
En dan zou vást iedereen zeggen: eigen schuld, dikke bult…hád je maar…
En toen was het duidelijk.
Ruupke zou die prik krijgen
En wel vandaag.
Ik stelde het me voor:
allemaal jankende en krijsende kinderen
en mijn kind dat niet te houden zou zijn…
dráma.
Toen we aankwamen rijden en ik de verkeersregelaars zag staan,
zakte me de moed een beetje in de schoenen.
Nee hè?
Waar begin ik aan?
Maar een vrij lege parkeerplaats gaf me weer moed
En eenmaal binnen was het een kippetje
En voordat ik Ruben de mevrouw de Tijgetje op z’n hemdje kon laten showen
had ze die naald er al ingejast!
Hij had het niet eens in de gaten gehad!
Geen enkele traan liet ie.
Ja, toen ik ‘m z’n beloning, het doosje smarties afpakte,
omdat ie er pietenactiviteiten mee vertoonde
en ze dus overal rondstrooide….
Ik vond een doosje smarties voldoende voor z’n grote-jongens-gedrag
Papa was nóg trotser en kwam met een groot cadeau aanzetten s>alsof dat jong nog niet genoeg krijgt de komende tijd.
en dan te bedenken dat hij nóg een prikje krijgt…..
tel uit je winst……
Reacties