03-11-2009 16:21
Ik stop ermee, want ik heb huishoudelijke taken te doen”
had ik al zeker 3 x tijdens mijn msn-gesprek gezegd tegen haar
En dát klonk!
Zeker uit mijn mond,
ik weet ook niet wat er met me aan de hand is, schreef ik radeloos,
maar ik denk dat ik mezelf maar eens flink ga misbruiken!
Ik poetste zowaar de beide slaapkamers.
Ruben wist niet wat ik allemaal uitspookte
Een doekje? En daarme vegen? Wa’s dat in vredesnaam, zag ik hem denken.
Kijk, een stofzuiger, dat kent ie intussen wel, want daarmee dans ik altijd door het huis, want dat adviseerde mijn Cesarientje* me.
Dánsen moet je, dát is goed voor je rug/houding, dansen achter de stofzuiger…
Ik zei haar dat ik nooit stofzuigde.
Ze geloofde me niet…..
Het antwoord laat ik maar even in ’t midden
Ik waste.
Wel 2 machines.
en ohoh wat ben ik blij dat ik niet in de tijd van mijn voorvaderen leef.
Met riviertjes, wasteiltjes en van die wasborden met een stuk zeep.
Nee, gelukkig hoef je het nu alleen maar in de machine te stoppen én uit te halen.
En af en toe, alleen bij hóge uitzondering dan, wordt het gestreken!
Maar dan alleen op maandagen.
Wanneer ik zelf druk aan het werk ben….
Maar goed, ik nam uitgebreid de tijd voor mijn o-zo-zoete kind.
Ik wandelde met hem naar de dierenwinkel.
Hij zwaaide naar alles en iedereen en stond bij ieder raam uitgebreid naar
binnen te koekeloeren.
Ik nam de tijd…..we deden er wel anderhalf uur over en toen was mijn én zijn geduld op.
Hij wilde niet in de buggy die ik al die tijd meesleepte.
Voor het geval dat.
Hij wilde wél op mijn schouders zitten. Maar begon na een tijdje heel irritant te wiebelen.
En met één hand aan de buggy en één hand aan je kind, da’s geen pretje.
En toen was het op.
De koek was op.
Het geduld ook.
Het ik-stort-mezelf-maar-weer-eens-ter-aarde-moment was weer daar.
Ik graaide ‘m maar weer eens un-cesarlich** onder mijn rechterarm.
Hij boos en moe.
Ik gewoon boos.
Ik had toch zóveel geduld met ‘m gehad.
Was dit nou z’n dank?
Kan ‘k niet zo goed hebben hè?
Ik, de slechte mama….
Maar goed, het mannetje was gewoon doodmoe en sliep toen een uurtje ofzo
en waarom in gódsnaam geen 3 uur nèt zoals ie altijd doet wanneer mijn ouders oppassen??
Een uurtje later had ik de was gevouwen en was ik weer helemaal Zen.
We aten mandarijntjes, voerden de kippetjes, kraakten wat nootjes, kleurden
en kwam het allemaal weer goed….
*de cesartherapeute
** niet op de manier zoals de cesartherapie voorschrijft
Reacties