29-08-2009 09:25
Nou, daar ging ik hoor
Vanmorgen om 8 uur.
Mijn borsten helemaal strak ingesnoerd en mijn schoentjes mooi gestrikt.
Klaar voor een loop van 2 x 10 minuten en 1 x 12
Maar mèn, wat viel dát vreeschlijk tegen zeg.
Ik dacht weer even dat ik doodging en dat was toch alweer een tijdje geleden.
Toen ik die 12 minuten moesten rennen, hield ik het niet meer.
Mijn benen wilden gewoon niet meer.
Ga maar verder wuifde ik naar buuv, wat zij natuurlijk braaf deed want zíj houdt dat natuurlijk wél vol met d’r topconditie sinds ze in de bergen oefenende
Verdómme dacht ik, ik móet doorgaan, hóp beentjes we gaan verder, kom, hophop!
Op een gegeven moment ging het eigenlijk weer.
Waarschijnlijk had ik toen een beetje van dat zaligmakende stofje aangemaakt?
Maar goed, súperzwaar had ik ’t en ik heb het gevoel alsof ik hiervan de hele dag nog moet herstellen.
Maar doorgaan zal ik en moet ook wel want ik heb nu een kapitaal uitgegeven
En daar staan ze dan…
mijn nieuwe vers ingelopen schoentjes
Ze staan te luchten..
Ik moest wel lachen, want tijdens het rennen voelde ik gewoon een zacht briesje tussen mijn tenen waaien.
Waarschijnlijk dat ik het daarom wél vol heb gehouden?
Door dat briesje
Ja dát zal het zijn.
Ik heb wel een beetje pijn aan mijn rechtervoet, net of het zooltje niet goed zat.
Maar goed, ze moeten natuurlijk ook nog ingelopen worden!
Zo, nu ga ik kijken of ik mezelf kan ontsnoeren.
Reacties