Mien Remunj

Vandaag had ik alwéér iets leuks,

het moet niet gekker worden

 

Ik had een lunchafspraak bij vriendin N.

N. en ik zien mekaar gemiddeld zo’n 2 of 3 keer per jaar,

dus niet echt vaak hoor,

maar het is toch altijd zó verschrikkelijk leuk om elkaar dan weer te zien hè?

Zó leuk!!

Én ze wilde Ruupie weer eens zien natuurlijk

 

Dus togen we weer richting geboortestad Remunj

En ik moet zeggen,

ik blijf een zwak hebben voor die stad.

Elke keer als ik over de Maasbrug aan kom rijden en ik zie “mien Remunj” daar boven het water uittorenen en dat lillike outletgedoe ernaast dat moet ik even zuchten..

Remunj zit in mijn hartje en zal er altijd wel blijven..

 

Zo moest ik ook zuchten toen ik wéér voor het spoor stond te wachten

Dat is ook zo’n beeld dat ik niet hoef te zien, dat zit in mijn hoofd.

Heel wat úren stond ik daar te wachten, ik denk wel dágen zelfs, als je het bij mekaar op zou tellen dan hè?

 

Maar goed, we lunchten samen wat in hun geweldige huis dat overigens te koop staat, dus als iemand interesse heeft?? klik hier

 

Daarna slenterden we heerlijk even door de stad en deden een drankje op het stationsplein, waar het leek alsof we in een woonkamer zaten, maar in werkelijkheid gewoon buiten op het terras zaten.

Lekker even bijkletsen dus.

En dat was héérlijk.

Op de terugweg viel Ruben in de buggy in slaap en gingen we maar

weer naar huis.

 

En nu ben ik moe en lui.

Dus maar eventjes een klein tukkie doen dan maar?

Ja dat mag hoor

Ik heb namelijk vakantie!