Over een ijsbuik en mexicaanse griep

Tijdens de buuv-wandeling gisteravond,
opperde ik om onszelf diezelfde avond nog op ijs te trakteren.
Dit hadden we namelijk l afgesproken.
Zodra we de 7 renminuten hadden bereikt,
dán mochten we een dik ijs eten.
Én we moesten het “einde” van het wandelseizoen vieren.
Des te meer reden voor feest.
Deze werd het voor mij: amarena-ijs met alles d’rop en d’ran

En weet je? Ik kreeg het ijs gewoon niet op! Zoveel was ’t.
Eenmaal thuis was ik er gewoon een beetje misselijk van.
Later lag ik dus in bed met een enorme ijsbuik en kon ik niet slapen.
 
En hoeveel we er vorige week van genoten dat Ruub een nachtje uit logeren was,
hoe erger is ‘m miste! Want ook vandaag was er weer een logeerpartijtje.
 
Ik droomde over waterpokken en de mexicaanse griep.
Niet écht een fijne droom in ieder geval.
En dan regent het nu ook nog dat het zeikt vanmorgen.
Donder, bliksem, geen weer om vrolijk van te worden dus.
Ik word daar zo onrustig van.
 
Wat zal ik blij zijn als ik ‘m straks weer lekker kan knuffelen…..

Reacties

Buuv op 17-07-2009 21:50
Heb ook zo genoten van die langverlangde veelsegrote ijs. Was me ook teveel. En voelde me een beetje schuldig, waarop manlief weer ‘boos’ werd. Want ik had hem toch verdiend. Ja en hij had gelijk. En hij was lekker (die ijs bedoel ik nu haha).
 
Wat wordt onze volgende doelstelling….
 
12 minuten? Moet toch kunnen… Ik herinner me de Coopertest van demiddelbare school… toen kon ik het ook ( je wil niet weten hoe maar ik kon het)…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *