16-07-2009 14:24
Nog erg duf van een puik barbekjoetje gisteravond
werd ik vrolijk om 7.10 gewekt door ’t kleine mannetje.
die lag al lekker wakker te wezen.
ik niet, maar daar trok hij zich klaarblijkelijk uiterst weinig van aan.
Wat later in de morgen fietsten we vrolijk naar vriendin R.
Zij, die me zou verlossen van die zéér in het oog springende grijze dingetjes
in mijn haar, waar ze gisteravond tijdens een gesprek dus ook steeds
naar bleef staren.
Staren, nèt zoals wanhopige vieze mannetjes naar je borsten kunnen staren.
Ze praten wel tegen je, maar dan op een andere hoogte, zeg maar.
“Zit toch niet zo naar mijn grijze haren te kijken”, brulde ik.
“Ik weet het nou wel hoor!”
“Ja, sorry”, bibberde ze terug en bood me meteen op haar blote knietjes aan om mijn haar te verven.
Eenmaal daar rukte ik Ruben’s petje van z’n hoofd en zag een groot rood opgezwollen oor.
hûh?
volgens mij is hij gestoken! riep ik.
Oh, nee, het is een blaasje…
ohoh…….
waterpokken! riepen vriendin R. en zus tegelijk.
Dat heerst.
Hun beide kindjes hebben ze ook allebei gehad, dus ’t zal wel zo zijn….
Ach, hij kan ’t maar gehad hebben denk ik dan.
Het jeukt ‘m wel, en intussen is het blaasje ook al kapot.
Echte andere blaasjes heb ik (nog) niet kunnen ontdekken, maar dat gaat
vást nog komen..
Maar goed, vriendin R. verfde mijn haar dus en ik zat daar heerlijk rielekst
te wezen.
Daarna fietsten we weer vrolijk terug en haalde ik wel 4 fietser én een slakkenbrommertje in!
Zó, heb ik mijn sporten voor vandaag ook weer gehad!
Nu even oogjes toe,
effe maar hoor,
een half uurtje of zo…
zingt u even een liedje voor me?
Reacties