09-05-2009 21:03
Toen ik donderdag ging wandelen
ging Paul op zoek naar een passend moederdagkedootje
voor mij
de mama van Ruben
op internet zocht ie en vond
Dat werd mij na het wandelen allemaal verteld.
gewoon om me nieuwsgierig te maken
want peoh wat ben ík nieuwsgierig zeg!
Toen vanmorgen de postbode was geweest
stond zijn gezicht in de o-jeetje-stand
ik vrees dat je moederdag-kedootje niet op tijd zal zijn nu.
hmmmm.
heb ik weer dacht ik nog.
Maar stelde hem gerust en zei dat er misschien
nog een pakketservice kon komen?
Intussen gingen we naar onze favo-winkel
Waar ik mezelf vast een reserve-kedootje uitzocht.
Deze wil ik,
zei ik.
En laadde het pakket al in het wagentje
Stikjaloers op alle mensen die wel al
groenten in hun tuintje hebben
En.dat.moet.ik.ook.
Dus…
Ik was blij.
Maar toen ik de inhoud van de doos én de
hoe-zet-ik-dat gammele-ding-in-mekaarhandleiding,
was ik opeens niet meer zo blij.
Maar liefst 3 uur deed ik erover.
En nu staat ie al in de tuin
Woei,
wat zullen mijn plantjes groeien zeg!
Ik zweer het je!
Nét bij het eten van een boterham ging de bel.
En ja hoor, twee mensen in huis met een huge smile!
Mijn kedootje!!!!!!!
Paul en Ruben besloten dat ik het meteen maar moest uitpakken,
want dan had ik er vandaag ook vast plezier van.
Nee,
sorry, ik verklap het niet.
Morgen is pas Moederdag.
hint: ik ben nog niet misselijk!
Reacties