Het afscheid was daar….

Tja, wat moet ik schrijven?
Vandaag was de meest rottige dag uit mijn leven
Vanmiddag hebben we afscheid genomen van Jelle
En dan kom je daar binnen en staat daar zo’n klein kistje
Ik zeg je,
dan breekt je hart in duizend stukjes
Met een apatisch starende blik
gericht op de schokkende schouders van de ouders
Twee lieve jonge mensen die hun kind hebben verloren
Dat is met geen pen te beschrijven.
 
Maar wat was het een mooie dienst.
Met mooie verhalen en foto’s.
Prachtig.
Precies zoals ze zelf wilden.
(buiten het feit dat je überhaupt nóóit een dienst van je eigen kind
hoopt mee te maken)
zó emotioneel
zó’n intense pijn.
 
Ik ben er helemaal kapot van..
 

Reacties

Astrid op 23-04-2009 20:26
Verschrikkelijk.
Sterkte.
Riz op 23-04-2009 20:38
en er rolt een traan langs mijn wang naar beneden…
ik loop nu even naar boven om mijn slapende oppaskindjes een hele dikke maar zachte kus te geven….
 
 
heel dikke knuffel….
Mama van Elke* Noud Minke op 23-04-2009 21:09
Als ik dit lees voel ik me meer dan eens weer mama van Elke*. Het doet me denken aan toen. Weet wat die papa en mama doormaken en nog gaan doormaken. Zou ze alles willen vertellen, met de bedoeling het te verlichten, maar ja weet ook dat ze er zelf doorheen moeten.
 
Maar die zon gaat ook voor hun vast weer schijnen, ook al zien ze dat nu waarschijnlijk niet.
 
Liefs Marlies
Rachel op 23-04-2009 21:11
Ik kom je morgen knuffelen meid.
 
kus van mij
susan op 23-04-2009 21:12
Kus
yvette op 24-04-2009 09:08
brrrr, kippenvel overal… Dat is toch je ergste nachtmerrie…
Sterkte meid, ga even lekker in het zonnetje zitten, en probeer je gedachten weer op een rijtje te krijgen!
Voor de ouders van Jelle zal het nog een lange weg zijn, hopelijk hebben ze veel lieve vrienden en familie om zich heen!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *