05-02-2009 11:05
Gisteren was de crematie dus.
Paul ging die ochtend nog even werken.
En dat was geloof ik maar goed ook.
Toen hij thuiskwam aten we saampies een boterham en hadden we nog een
uurtje of 2 te gaan voor vertrek..
2 vréselijke uren.
Báh. Ik ben van ellende maar gaan strijken, en dan is het écht erg!
De dienst was mooi en er werden veel lieve, mooie woorden gesproken.
Maar weet je wat ik altijd het rare vind?
Dat het na zo’n afscheid van een dierbare, altijd toch ook een beetje gezellig
kan worden. Zó raar.
Er worden herinneringen opgehaald, mooie verhalen verteld, blijkt dat verre
familie op de een of andere manier tóch een link met je hebben.
Heb je eindelijk weer eens even tijd om fijne gesprekken met familie te hebben.
En niet alleen het standaard: goh, hoe is het nou? En met die?.. En die?…
En dát kan ik dan altijd erg waarderen. Gewoon even de tijd nemen voor mekaar.
We stortten ons met z’n allen op een overheerlijk buffet en kregen na afloop
nog tassen met eten mee naar huis.
En nu mag u raden wat wij vanavond eten?
En Ruben?
Die ging mee.
Ook naar de dienst.
Waar ik me natuurlijk tóch een beetje ongemakkelijk voelde.
Omdat ie vrolijk zat te klappen en heen en weer te wiebelen tijdens de
niet zo vrolijke liedjes..
Maar goed…dat breekt ook weer een beetje de verdrietige sfeer.
Hij was wakker van 15 tot 21.45 uur!
Ongelofelijk.
Ik snap nóg niet hoe hij het vol heeft gehouden.
Het feestbeest. Wil gewoon niks missen. (hmm? waar heeft ie dat toch van?)
Dus ik dacht: zo dát gaat een heerlijk nachtje worden mét een portie
uitslapen d’r achteraan en ik kroop onder mijn warme dekbedje..
Maar helaas…
Om 4.00 uur begon ie te spoken
Ik héb nog gekeken of hij achter het behang pastte, maar nee.
Ben echt compleet gaar van gisteren(en vannacht)
Wil alleen nog een wintermutsje voor Ruub scoren vandaag.
Én ga zo lekker oppe koffie.. ehh cola light bij Nikrulke en neem dan
EINDELIJK die wipkip mee!
ACh…dat beloofde ik zo ongeveer 3 maanden geleden pas…
Ahúm!
Reacties