Vasthouden en niet meer loslaten..

Hoe het vandaag met me gaat?
 
Tja..da’s nou een hele goeie vraag.
Ik zou het je niet kunnen zeggen.
Ik voel me heel raar.
Het ene moment denk ik: mwoa, het gaat wel, en dan opeens voel ik me zó slap en heb ik het gevoel dat ik van m’n graatje ga.
 
Gisteravond ook.
Door “the pink things” ging het even goed.
Tot halverwege…toen kakte ik totáál in.
Schoonzus vroeg bezorgd of het wel goed met me ging, ik trok helemaal
bleek weg.
Maar weer een pilletje en een half uur erna werd ik weer een beetje mens.
 
Zo ook vanmorgen.
Geen zin in roze dingen, want eigenlijk wil ik die zooi niet in mijn lijf.
Op zich ging het redelijk, na een huilbui in de ochtend, die zomaar opeens
uit de lucht kwam vallen.
 
En heel raar en ook een beetje eng, ik kreeg een pijnlijk bultje op mijn linkerpols.
In een opwelling zei Paul doe je nieuwe ring eens af.
Geheel tegen mijn zin in natuurlijk, maar ik volgde toch maar zijn advies.
 
Ik had het idee dat het bultje minder werd en ook minder pijnlijk.
 
Maar ik weet het niet hoor.
Maar mijn lijf en hoofd voelen zo raar…
 
De enige positieve bijkomstigheid van je niet lekker voelen, is dat ik
intussen zo’n 3,5 kilo ben afgevallen,
maar ja….of dát nou de juiste manier is??
 
En Ruubke?
De thermometer gaf vanmiddag  38.6 aan.
Dus meteen maar een zetpil gegeven.
En de hele middag heeft ie niet meer geslapen.
Het enige wat ie wil is dichtbij tegen ons aanliggen, dan slaapt ie.
Vasthouden en niet meer loslaten ….
 
Dus het gaat een héél lang nachtje worden vrees ik…
Pfff…..
 

Reacties

bb op 18-01-2009 11:01
Een ziekenboeg dus! Hoop dat het snel weer wat beter gaat met jullie!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *