Een vals begin van 2009.

Jaha…dat was even schrikken hè zo op de laatste dag van het jaar?

Had ik toch zomaar bijna een punt gezet achter mijn puntje!

Maar jullie kunnen weer rustig ademhalen.

Ik kan het niet laten.

Zeker niet na het lezen van al jullie lieve reakties.

 

Zo, we hebben 2008 zomaar opeens achter ons gelaten.

Ik ga jullie behoeden van een opsomming van wat er in 2008 allemaal gebeurd is, dat kunnen jullie zelf allemaal teruglezen, maar het volgende wil ik toch even vermelden;

Het zal jullie niet geheel ontgaan zijn, maar 2008 is namelijk het jaar dat

ik MAMA werd!

En ik moet bekennen dat ik nóóit had durven dromen dat dit zoiets gewéldigs is.

Een échte droom is uitgekomen.

 

En het klinkt misschien een beetje oubollig enzo, maar ik wil jullie via deze weg allemaal het allerbeste wensen en ik hoop dat al jullie( en mijn) dromen mogen uitkomen!

 

Maar goed, gisteravond dus. Oudjaarsavond.

Gisteren zo tegen te avond ontpopte zich zomaar een wie-is-de-chef-Paul!

Hij ging koken, je weet wel, kokkerellen….ofwel…eten maken.

Jaha…voor ons allemaal (lees: ons gezinnetje en mijn het gezinnetje van broerlief)

Totaal : 6 personen dus en 1 aapie

En ik zwéér het je: het was Heerlijk met een grote H!

Een dikke vette pluim voor topkok-Paulus.

 

Het voorafje bestond uit een stapeltje toast in de vorm van een poppetje

met daartussen schijfjes gerookte kip, heerlijk sausje: om je vingers bij af

te likken dus!

Daarna volgde het hoofdgerecht dat bestond uit: duivelse kip; heerlijk gekruide kipstukjes, sperzieboontjes omwikkeld met ham, broccoli, aardappeltoefjes en smiley-rondjes voor de kids.

Ook hier weer een dikke pluim!

 

En TOEN kwam het nagerecht…..(rapapapa)chocolade-fondue!!!

We frotten enkele heerlijkheden aan en prikkertje en sopten deze in de chocolade.We aten  choco-druiven, choco-appel,choco-banaan én choco-wafel. Kleine stukjes dan hè?

Lekker lekker lekker hoor!

 

Kortom een supergeslaagd etentje

Dat mag die Paulus vaker doen hoor.

 

Daarna propten we de kinderen in hun bedjes en begonnen aan ons nieuwe

Lama-spel. Maar of onze snappers nou kapot waren of dat we met te weinig personen waren, we weten het niet, maar we vonden er geen drol aan.

Al gauw vielen we terug op het oude vertrouwde Party&Co. Da’s áltijd leuk.

De dames tegen de heren. Yes!

Wij zouden hen wel even een poepie laten ruiken!

We tekenden, mimiekten en lazen lippen of ons leven ervan af hing.

Blijkbaar stimuleert Passoa de hersenactiviteit, want we gingen als een trein.

We werden lolliger en lolliger… En het ging steeds beter!

Zouden die mannen ons nou écht niet door hebben gehad? Nee?

 

Oh ja…tussen de bedrijven door was het ook nog even 0.00 uur, kusten en knuffelden wij elkaar, schoten ons geld in de vorm van pijlen de lucht in

en riepen heel hard naar de buren: hebben jullie ‘m gevááááángen??

Toen heel grappig, nu op nuchtere maag klinkt het ietwat onnozel.

Jaha stonden we daar buiten.

Paul had een vuurtje gemaakt en er stonden overal potjes met waxinelichtjes.

Een en al gezelligheid dus. En we flikker-ster-den erop los.

 

Bijna bevroren gingen we weer naar binnen, propten de kids weer in bed en hervatten ons o-zo-spannende-spel….

 

Maar die mannen…die waren toch zó druk met hun eigen spel bezig, dat ze niet

doorhadden dat wij af en toe wat vragenkaartjes pakten, de info opsloegen op onze harde schijf en dan de kaartjes stiekem weer terug legden.

En later natuurlijk zó nonchalant mogelijk preciés de juiste antwoorden geven,

da’s bést moeilijk hoor!

We lagen onder de tafel van het lachen natuurlijk, terwijl de mannen vást dachten: ‘ach schenk hun glaasje nog maar een keertje vol!’

 

We wonnen dus.

Omdat we gewoon ook goed waren.

Maar toch even deze kleine biecht van ons valse spel, zodat ik met een gerust hart weer verder kant met de rest van 2009!