29-12-2008 21:11
Het was 9 uur toen we vertrokken.
En dan te bedenken dat we gewoon vakantie hebben, man!
En vakantie betekent toch o.a. lekker uitslapen?
Maar Lief dacht: als we vroeg gaan, zijn we ook weer vroeg terug.
En daar moest ik Lief toch weer gelijk in geven.
We moesten nog éventjes in Best een MG-onderdeel ophalen.
Ik zei; ik blijf wel even in de auto, want Ruub die slaapt.
Ehh…sliep, want toen Paul de deur dichtsloeg, klikten zijn kraaloogjes
meteen open.
En het duurde…en duurde…ik geloof wel een half uur.
En steeds dwaalde mijn ogen naar het kringloopwinkeltje ernaast.
Opeens dacht ik: tsss…ik plukte Ruben uit zijn stoeltje, liep naar Paul,
drukte ‘m zijn kind in zijn armen en riep: ik ben hiernááááást!
Doeiiiii
Daarna liep ik het winkeltje binnen….stom natuurlijk
En wat er toen gebeurde hoort u morgen van mij!
Een half uurtje later reden we verder, stonden nog even in de file en kwamen
drie kwartier te laat op de plaats van bestemming.
En wat wáren die opi en omi blij om ons te zien zeg!
En wat leuk om te zien hoe ze met die kleine Ruben omgaan.
Opa krijgt het tegenwoordig allemaal niet meer mee, maar vandaag was ie
toch helemaal helder!
Ik kon het ook niet laten om fotootjes te schieten.
We bleven een paar uurtjes, kletsten wat, aten wat, snoepten en dronken wat.
En toen weer richting huis.
Op de terugweg nog even langs die zaak waar we de zitmaaier kochten.
Weet u het nog? Dat verhaal van die maaier?(ik probeer het op de site terug te vinden, maar helaas…verschwunden!)
Daar leek alles wel voor niks te zijn, aan het aantal auto’s op de parkeerplaats
te zien. Maar de kassa loog er niet om.
Niks graties, Niks, gewoon álles betalen!
Daarna was het toch alweer zo’n beetje etenstijd.
Dus snel even pinnen en meteen de laatste frietjes van dit jaar halen.
Bleek ook nog onze favo-frietboer op vakantie. Dat kán toch niet??
Dus dumpte ik kind en lief thuis en sjeesde naar de een-na-lekkere-frietboer…
en wat denk je? Vást ook rodelen in de sneeuw!
Djúu!
En zo gebeurde het dus dat we de laatste keer van dit jaar, de meest vieze frietjes van ’t durp aten.
Dat móeten we overdoen….toch?
Zo, dalijk ga ik wandelen…eigenlijk geen zin, maar ach…’t is goed voor me.
Ik trek mijn nieuwe muts over mijn oren en zet gewoon flink de pas erin!
Reacties