Misten jullie mij heul erg?

Nou?

Was dat nou écht zó erg?

Die 2 dagen zonder logjes van mij?

Ja?

Écht??

Ik moet eerlijk zeggen dat het me best goed beviel zo even zonder…

Alleen baalde ik dat ik ook niks met foto’s kon doen enzo…

En dat ik geen controle over mijn geld had enzo…

Maar goed, daar was ook overheen te komen..

 

Gistermorgen ging ik naar de stad.

Ik was het zó zat.

Mijn oude kleren dan.

Ik móest iets leuks, iets nieuws.

Ik kocht 3 leuke kleertjes.

2 paarse truitjes en 1 grijs/zilver tuniekje

 

Verder kocht ik nog 2 nieuwe pyjamaatjes voor de Ruub

En dat was het wel zo’n beetje…

 

Door al dat shoppen was ik hongerig geworden en pliéngk stond ik opeens

voor de Mekdrek. Heul toevallig.

Ik dacht: zal ik???

Ik kocht een hamburgermenu bij een rode kerstbal.

Tja…en dan is het zonde om dat niet op te eten hè?

Dus offerde ik me maar op…

En dat alles voor die ene rooie plastic kerstbal.

Maar wél met de tekst: mijn mooiste kerstgeschenk ben jij!

ohhhh, lief toch?

 

Terwijl ik alles op m’n gemakkie naar binnen werkte en Ruub daar een beetje

een showtje zat weg te geven aan opgeschoten jeugdige jochies,

die zijn helm wel heul “vet” vonden!

 

Na een beetje te zijn uitgebuikt, keuvelden we langzaamaan richting auto.

“”Go with the flow…”

“Doen alsof je niks moet.”

“Lopen alsof je op vakantie bent..”

Precies zoals de goede meneer tegen mij zei….

 

Tot ik plotseling vanuit mijn ooghoek op de kerkklok zag dat het G*V*D al

13 uur was!!!

Woeháááááa’!

Shithit!!!!!!

Ik had om 13.30 uur een afspraak bij het CB-bureau!

Ik greep de kinderwagen bij z’n teugels en stierde richting auto.

Daar plofte ik mijn kind ik de kinderstoel, duwde de wagen in elkaar ,

mikte deze ook in de auto en sjeesde naar huis.

 

Intussen was de kleine man in slaap gevallen.

Thuisgekomen, uit te auto, boekje gepakt, omslagdoek uit te kast gerukt en

wéér in de auto gesprongen!

Kind nog steeds slapende…….

 

Eenmaal bij het CB aangekomen sliep de Ruub gewoon verder en werd pas

wakker toen hij in z’n luier lag.

Ik legde ‘m langs de meetlat die 75 centimeter aangaf!

Joehoe!

Toen op de weegschaal: 10 kilo en 330 grammetjes!

Gewéldig!

Hij stapte nog wat achter een kinderwagentje en gaf nog even een showtje weg.

 

Toen mochten we naar binnen.

Eindelijk eens een lieve verpleegkundige!

D’r ogen vielen bijna uit haar kassen toen ze Ruben kunstjes zag doen.

het gaat goed hè? zei ze vrolijk tegen mij.

Ja, heel goed, zei ik trots.

Ze stelde nog wat vraagjes en zei dat ze normaal wat testjes met de kindjes deed. Maar bij Ruben was dat niet nodig! Ze had al genoeg gezien!

Hij is net zo tevreden en vrolijk als zijn mama, zei ze nog.

En dat is ook zo. Het klopt gewoon. Ruub en ik.

 

Ze prikte hem nog 2 keer in zijn beentjes en dat was het!

Beetje huilen bij de 2e, maar dat was al snel weer over.

Helemaal goed dus.

Oh ja, en weet je waar ik nog het meest blij van werd?

Vanaf 1 jaar mag Ruben gewone, normale huis-tuin en keuken melk!

Geen gezeul meer met poedermelk, schepjes, afmeten enz.
Gewoon, klotsklotsklots, zó uit een pak!

Heerlijk!

 

En toen gingen we weer naar huis.

Ik stopte de kleine man in zijn bedje, schoof de dvd van Mama Mia in de

speler en legde mezelf te rusten op de bank.

Helemaal gaar…

 

En nu?

Nu heb ik VAKANTIE!

Alwéér???

ja alweer.

2 weken vakantie.

En ik ga helemaal niks doen.

Nou ja, niks?

We zullen het wel zien….

 

In ieder geval niks MOETEN!