Talk to the hand

Ik had gisteren een date.
Een meiden-date.
Ik ging Grieken met een 5-tal ex-glas-collega’s.
En dát is altijd lachen, ik zwéér het je.
In totaal met z’n zessen dus.
En alle 6 totáál verschillende types.
En tóch die “klik” hè?
Gewéldig!
 
Terwijl ik gisteravond weer eens onder de tafel kroop van het lachen, besefte
ik me opeens dat ik in geen tijden meer zó gelachen heb, dat de tranen me
over mijn wangen liepen.
En eigenlijk vond ik dat best erg, die conclusie.
Want het is tóch zó heerlijk om ongegeneerd keihard te lachen.
 
Maar goed.
Het gevolg van een avondje Grieken is niet altijd giechel-geurloos.
Dus wordt het vandaag een kauwgom/smint-dagje en zal ik straks bij de helmenmeneer maar vanachter een handje gaan praten…
 
Ja …de helmenmeneer. We mogen weer.
tuftuf naar Mesteech.
Half 2.
Ben ook gek ook.
Wat heb je dán nog aan je dag?
Niks toch?
 
Zo nog maar even op de fiets wat luiers scoren.
Want door dat witte goedje en die gladheid staat de fietsteller met Ruub
nog steeds op 1.
 
Fijne dag nog.

Reacties

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *