05-11-2008 19:48
Zo, gelukkig!
Ondanks de twee enórme prominent aanwezige pukkels op mijn kin,
had ik een fijne werkdag.
Gewoon.
Niks bijzonders.
Lekker gewerkt.
Beetje gediscussieerd over die Obama
Toen ik bij het wekken vanmorgen hoorde dat hij het was geworden,
was dat eigenlijk geen verrassing, ik wist het wel al.
Er bekroop me meteen een naar gevoel toen ik het hoorde.
Ik heb het gevoel dat ie het niet gaat redden.
Dat iemand hem iets aan zal doen.
Waarom ik dat denk/voel?
Geen idee.
Eigenlijk hou ik niet van dit soort voorgevoelens.
Beetje eng.
Ik hoop het natuurlijk niet.
Ik hoop dat hij gracieus laat zien hoe het wél moet!
En nu?
Breng ik mijn zoon naar zijn bedje en ga denk ik effe lekker in bad.
Daar heb ik zin in.
Lekker effe weken in bad, om er vervolgens als rimpelsteeltje weer uit te komen.
En daarna vroeg onder de wol.
Want morgen heb ik het druk.
Om 7.15 staat vriendin R. met d’r prinsesje voor de deur.
En heb ik de enorme eer dat ik op dat kleine meisje mag oppassen.
En ik voel me zó vereerd.
Écht! zo vereerd…
Reacties