Het kleine krijsende aapie..

Het was huilen met de pet op vannacht….

Het was écht weer dat pasgeboren-lieve-schattige-kleine-hoopje mens.

Kijk, zó zag ie eruit, weet je het nog?

                

 

Ach ach…wat had het aapie toch een pijn in z’n buik.

En allemaal de schuld van mama…

Die had ‘m waarschijnlijk die aardappelballetjes NIET moeten laten eten!

Maar het zag er ook zó schattig uit, hoe hij die balletjes in zijn knuistjes fijnpratsjte en daarna in z’n giechel propte.
We hebben écht zitten lachen

Maar ja,

daar moesten mama en papa vannacht dus voor boeten.

Niet slapen = boeten.

 

Krijsen, huilen, krijsen was het!

Het arme ding.

Ik voelde me weer precies als toen in januari, toen hij nèt geboren was.

Met al die krampjes enzo…

 

En nu wil het toeval dat de beddenspecialist vanmorgen om 8,15(!!!!) uur

al voor mijn deur stond mét onze nieuwe matrassen!

Hoezéé!!!

Ik heb de 2 mannen nog nèt niet omhelst!

 

Ik hoef jullie natuurlijk NIET te vertellen wat vanavond heel lekker ga doen??