Over knetterende koppijn en een perfect kind!

Ik voelde ‘m gisteren al een beetje aankomen.
M’n nek zat helemaal vast en de spieren waren knoepiehard.
Vanmorgen om half 5 werd ik kotsmisselijk met een giga-knetterende-koppijn
wakker.
en ik verzeker je, da’s NIET FIJN!
 
Als dan ook nog je zoon door al jou gestommel wakker wordt en blijkt dat hij
een huge stinkluier heeft? je hem toch maar kokhalzend van een schone luier voorziet en hoopt dat ie weer zoetjes gaat slapen?
Tja…als dat niet gebeurd he?
Wat doe je dan?
Dan geef je het op.
Dan rol je de trap naar beneden en legt jezelf op de bank.
Bang dat je van je graatje gaat.
En dit alles met je ogen dicht.
Want pijn doet ’t, dat licht in mijn ogen.
Gáts!
 
Ben meteen weg.
Ergens in de verte hoor ik papa Paul een huilende Ruben troosten,
verder krijg ik er niks van mee…
De rest van de ochtend lig ik op de bank.
Voor pampus.
Ruben in de box of in bed.
Ik mikte mezelf vol met panadol-plusjes.
Kon nog niet kijken van de koppijn.
 
Rond 12 uur verhef ik mezelf richting douche.
Dat doet een beetje goed.
Ik eet met Ruben een broodje.
Het eerste dat ik vandaag binnen kan houden..hopelijk voor langere tijd
dan mijn eerdere eet-pogingen.
 
En dit alles ook nog met in het vooruitzicht:
– een bezoekje aan het consultatie-bureau: áltijd lachen
– én een ritje Maastricht naar de helmenmeneer.
Joéhoé.
Wat had ik dáár zin in!
 
Op het consultatie-bureau heb ik langer gewacht, dan dat ik werkelijk
binnen was.
Nog geen 5 minuten heb ik haar gesproken.
U heeft een perféct kind! zei ze.
Tja en dan opeens: floéps weg was ie!
Zomaar ineens
Wég koppijn
Foetsie
Wég! Wég Wég!!!
 
Woepie!
Door naar Maastricht.
Een heerlijk ritje in zo’n nieuwe auto. Ik vloog over de snelweg..
We waren er zo!
Ook hier 5 minuten binnen.
Ziet er goed uit, komt over 6 weken maar terug, ipv 4.
Het gaat toch zó goed.
And there she was again;  the-good-old-Linda!
Hèhè!
 
Om het te vieren da’k weer “mens” was, zijn we Paul op gaan halen van
z’n werk en hebben we een Mecdrek-diner gedaan.
Ik genoot.
Ruben was blij zijn papa weer te zien, en andersom nóg blijer geloof ik!
 
Kwam het tóch nog allemaal goed vandaag!
 

Reacties

Nikrulke op 16-10-2008 22:09
Och soms heb je van die dagen… en dan ineens…komt het zonnetje weer (lees:Ruben) en dan gaat alles weer vanzelf!!! Wat vindt Sonja eigenlijk van dat Mecdrekken???
aapiedebruijn op 17-10-2008 07:43
@Nikrulke: ehhh…moet je dáár nou persé over beginnen???Dit was troost-eten, dat snap je toch wel?en wie zegt dat ik geen oergezonde salade hebt gegeten??? meteen slecht over mij denken hè? tsss
Nikrulke op 17-10-2008 10:25
Het zou kunnen dat je een salade hebt gegeten, maar ja…je zegt het zelf…troost-eten…dat is echt geen salade, lieve Linda. Maar het geeft ook niks,iedereen kent die buien. Hoop dat je ervan genoten hebt…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *