Met grote voeten…

Met beide voeten ben ik erin getrapt, dat verhaal van die kl*te-clown!
Maar goed, een last van mijn schouders…de beelden zijn verdwenen.
Gelukkig maar…
Dat kun je niemand aandoen…om een Bassie-baby te baren!
Een reclame-stunt…’t is maar goed da’k bij een andere verzekering ben. …
Anders had ik vandáág nog opgezegd!
 
Nog even over gisteravond.
Ik lag nèt een half uurtje in mijn heerlijke bedje.
Paul was beneden op de bank in slaap gevallen en toen hij na 3 x vragen
nóg niet mee naar boven ging, heb ik ‘m maar gewoon laten liggen.
 
Mijn kussentje nèt in de juiste positie en het dekbed preciés goed om me
heen gedraaid…en ik hoor me toch een nooit eerder gehoorde jank door die babyfoon galmen zeg ik je…
 
..binnen 2 seconden stond ik op z’n kamer en kon nog mooi getuige zijn van Ruben’s eerste kots-fontein!
Gátverdegátver.
Een keer naar links…toen over zijn slaapzak…
Intussen had ik ‘m rechtop gezet, omdat ik bang was dat ie erin zou stikken.
En flóts…daar kwam nóg een lading..
Lijkwit was z’n snoetje.
zóóó zielig!
 
PAAAAAAAAAAAAAAAAUL!!!!!; Gilde ik door het huis.
RUBEN HEEFT GEKOTST. HEEEEEEEEEEEEEL VÉÉÉÉÉheeeel!
Verstandig als hij was…bleef hij onderaan de trap staan wachten…..
anders had ik waarschijnlijk ook ’t zijne op kunnen ruimen.
Snel Ruben z’n kleertjes en slaapzak in een sopje gezet en een
schone versie van beide aangedaan.
Het erme dingske.
 
Hij was écht zielig.
Maar ik durfde hem ook niet goed te knuffelen, want ik voelde het gewoon helemaal golven in zijn lijfje. Bang dat ik ook een lading over me heen kreeg!
Ook durfde ik hem niet bij ons in bed te nemen…anders kon ik dát ook nog
eens gaan verschonen!
 
Terug in zijn eigen bedje dus.
hij sliep gelukkig verder.
Wel werd ik een stuk of 5 keer gewekt door dat zielige gehuil.
Maar geen gekots meer, gelukkig.
 
In mijn eigen buik begon het ook al aardig te rommelen…
We zullen toch niet de buikgriep van vriendin D. en kids gekregen hebben?
 
Vanmorgen had Ruben een beetje een spetter-luier,
maar verder was hij helemaal heppie-de-peppie.
Dus toch gewoon maar naar de oppas gebracht.
Halverwege de dag kreeg ik een lief sms-je dat Ruben lekker had geslapen en goed had gegeten en dat alles OK was!
Oh gelukkig maar…
 
In mijn buik blijft het een beetje voort-rommelen….hopelijk zet het niet door…!
 

Reacties

Astrid op 01-10-2008 19:54
Ocharme. Een kotsfontein.
 
Olief kotste laatst zonder enige voorbereiding. Ze kuchte eens. En whap. Helemaal onder. En dat was in de auto. Op de snelweg….
rizzie op 02-10-2008 10:11
sjee.. is dat hip soms zo onder baby’s… mijn oppaswurm heeft er ook last van…
soms ook zo zomaar in zn slaap.. en meneer slaapt dan vrolijk verder… dus je kan wel indenken hoe een bende dat geeft in de morgen om nog maar niet over de geur te spreken…
 
uhm dat weekend.. tjsa ik weet het niet eigenlijk.. lijkt me leuk maar moet ik wel ffies kijken of ik iemand mee kan sleuren.. iemand met auto wel teverstaan….
je hoort me nog dr over!..
op 02-10-2008 15:55
Arme Ruben!!!!!!!!!!!!! En Paul…tjonge jonge wat een watje. Wel fijn dat je nog niet sliep want anders was de bende misschien nog groter geweest. X Miranda.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *