01-10-2008 19:19
Met beide voeten ben ik erin getrapt, dat verhaal van die kl*te-clown!
Maar goed, een last van mijn schouders…de beelden zijn verdwenen.
Gelukkig maar…
Dat kun je niemand aandoen…om een Bassie-baby te baren!
Een reclame-stunt…’t is maar goed da’k bij een andere verzekering ben. …
Anders had ik vandáág nog opgezegd!
Nog even over gisteravond.
Ik lag nèt een half uurtje in mijn heerlijke bedje.
Paul was beneden op de bank in slaap gevallen en toen hij na 3 x vragen
nóg niet mee naar boven ging, heb ik ‘m maar gewoon laten liggen.
Mijn kussentje nèt in de juiste positie en het dekbed preciés goed om me
heen gedraaid…en ik hoor me toch een nooit eerder gehoorde jank door die babyfoon galmen zeg ik je…
..binnen 2 seconden stond ik op z’n kamer en kon nog mooi getuige zijn van Ruben’s eerste kots-fontein!
Gátverdegátver.
Een keer naar links…toen over zijn slaapzak…
Intussen had ik ‘m rechtop gezet, omdat ik bang was dat ie erin zou stikken.
En flóts…daar kwam nóg een lading..
Lijkwit was z’n snoetje.
zóóó zielig!
PAAAAAAAAAAAAAAAAUL!!!!!; Gilde ik door het huis.
RUBEN HEEFT GEKOTST. HEEEEEEEEEEEEEL VÉÉÉÉÉheeeel!
Verstandig als hij was…bleef hij onderaan de trap staan wachten…..
anders had ik waarschijnlijk ook ’t zijne op kunnen ruimen.
Snel Ruben z’n kleertjes en slaapzak in een sopje gezet en een
schone versie van beide aangedaan.
Het erme dingske.
Hij was écht zielig.
Maar ik durfde hem ook niet goed te knuffelen, want ik voelde het gewoon helemaal golven in zijn lijfje. Bang dat ik ook een lading over me heen kreeg!
Ook durfde ik hem niet bij ons in bed te nemen…anders kon ik dát ook nog
eens gaan verschonen!
Terug in zijn eigen bedje dus.
hij sliep gelukkig verder.
Wel werd ik een stuk of 5 keer gewekt door dat zielige gehuil.
Maar geen gekots meer, gelukkig.
In mijn eigen buik begon het ook al aardig te rommelen…
We zullen toch niet de buikgriep van vriendin D. en kids gekregen hebben?
Vanmorgen had Ruben een beetje een spetter-luier,
maar verder was hij helemaal heppie-de-peppie.
Dus toch gewoon maar naar de oppas gebracht.
Halverwege de dag kreeg ik een lief sms-je dat Ruben lekker had geslapen en goed had gegeten en dat alles OK was!
Oh gelukkig maar…
In mijn buik blijft het een beetje voort-rommelen….hopelijk zet het niet door…!
Reacties