25-09-2008 12:12
Néé néé niks ernstigs.
Rustig maar!
Hoezeé!
Het was wéér eens tijd voor een ritje Mestreech.
Dit keer niét naar de helmpjes-meneer, maar op controle bij de
plastisch chirurg.
En aangezien ik dit een uiterst eng woord vind, ging papa Paul dit keer
ook mee.
Ik was blij met mijn “bijzondere verlof” en Paul leverde een middagje vrij in.
Want ze zullen wel metingen gaan doen, foto’s maken en ik denk dat ie
weer in dat röntgen-ding moet enzo.
Papa mee dus.
13.50 stond onze AMC-date.
We hadden ons weer op tijd door alle mede-automobilisten heen gemanouvreerd!
Én dit keer supersnel aan de beurt.
Wat een aardige jongedame is die plastische nogwattes toch!
En ook zo lief voor Ruub.
Hij stal haar hart en dat van haar lieve assistente.
Ze stelde ons wat vragen over hoe het ging enzo waarna ze zei:
nou, da’s heel fijn en mooi enzo en ik zie jullie weer als de helmtherapie erop zit!
Ik: hûh?
Ik ja-maar-de nog even wat; en die foto’s dan? en? en? was het dat?
zij: ja, meer doen we niet vandaag.
ik: goh…da’s fijn dat je daarvoor vrij hebt genomen hè lieffie?
En Paul grinnikte eens kinderachtig naar me..
We huppelden weer vrolijk naar buiten en ik verheugde me al bijna op
een gezellig middagje shoppen in the big city
zo! nu kan ik om 14.30 weer op mijn werk zijn, zei hij en ik keek hem
aan alsof ik het in Keulen hoorde donderen..
Niks shoppen, effe wat drinken, of iets anders.
– Hij had het zo druk..-
Ach…laat ook maar!
Dus Paul weer op zijn werk gedropt en naar huis gereden.
Wat ik verder deed?
Ik ging nog even naar de bakker..
Beetje keuvelen met Ruben…
Blij zijn Ruub z’n nieuwe slofjes bij de post..
Viel op de bank in slaap en werd pas weer wakker toen manlief thuiskwam.
Energie-tankje weer vol..
Lekker.
’s Avonds jankte ik een potje mee met Natas met haar hart in aktie.
Paul zit zich dan te verbijten achter de laptop alsof het hem allemaal niks doet,
terwijl ik als een maffe door het huis loop op zoek naar zakdoeken.
Manman…ik kan daar echt niet tegen.
En met mijn eye-liner en mascara ver beneden peil en nog wat
ge-internet kwam er langzaam een einde aan mijn bijzondere-verlof (mid)dag.
En wat was ie toch ” bijzonder “!……..
Oogjes toe en snaveltjes dicht…
Reacties