09-09-2008 13:56
Vanmorgen ging het wel een beetje…
Even een klein Ruben-momentje gehad, waarna hij door papa naar opa en
oma werd gebracht.
Kan ik nog wat rusten, althans mijn pootje…
Nu hoor ik jullie denken; haha die Linda heeft het mooi uitgekiend met
zulk lekker weer!
Maar niets is minder waar…
Ik baal.
Ik baal omdat ik vanmorgen mijn collega sprak die zich had opgesloten
op kantoor.
Omdat er zoveel werk ligt.
En voel me mega-schuldig…
En iedereen (lees;alle lievelingen die me bellen, sms-en,mailen en meeleven) zeggen: ga toch lekker buiten zitten.
En dat deed ik dan maar…
met het pootje in de lucht..
Terwijl ik op mijn elf-en-dertigste de televisie-gids doorlas,
en nu dus weer geheel op de hoogte ben van alle do en don’ts.
(En het blijkbaar rete-hip is om deze herfst je als eutje te kleden..)
(compleet met eutige spencers en blöde vestjes)
Maar…dan zit ik daar. Gids uitgelezen…3 x intussen…
en dan begint het zo’n beetje te kriebelen hè?
Kijk ik om me heen en zie ik allerlei dingetjes die ik wel “even” had
kunnen doen.
Blaadjes bij elkaar harken, vuilnisbak schoonspuiten…van die klusjes waar
ik normaal niet eens aan dénk!
Gewoon omdat ik nu de tijd heb…
Zonder Ruben om me heen…
Jaha.. vroeger (voordat Ruben er was) kon ik echt úren buiten freubelen
en frutsen…
Maar met hem om me heen gaat dat gewoon even niet.
Je blijft tóch met hem bezig….
Dat mis ik wel een beetje, maar als ie straks wat groter is, krijgt hij
gewoon een mega-zandbak waar hij zich dan úren gaat vermaken…
en dan géén zand gaat eten…terwijl ik lekker al-freubelend door mijn
tuin dartel..
Dus ik doe het maar niet…dat freubelen en frutsen.
Ik ga maar weer binnen zitten, dan is de verleiding minder groot dat ik
allerlei dingetjes ga doen, dus mijn pootje ga overbelasten.
Nou…daar zit ik dan….home alone…
Reacties