08-09-2008 14:18
Nou daar zit/hang/lig ik dan…
zo’n beetje de hele dag op de bank.
Gelukkig een hele lieve papa en mama die voor mij zorgen, maar het allerbelangrijkste: die Ruben bezighouden!
Echt zó fijn.
Vanmorgen om 8.05 maar meteen de huisarts gebeld.
‘ lukt het om om 8.20 uur hier te zijn?’ vroeg de stem
‘ehh..ja hoor, dat wordt rennen, maar dat zal wel lukken denk ik’
Ondertussen grinnikte een beetje om mijn eigen grapje..haha rennen! ik?
In deze toestand? nèèèèh!
Al strompelend begaf ik me naar de auto. Opa bracht me, ook zoiets liefs.
Snel aan de beurt en ook snel weer weg.
Op zich iets wat goed in mijn straatje past!
Ik hou er niet van om een beetje ongemakkelijk in een wachtkamer te zitten duimendraaien.
Mensen die je aankijken met een blik van: wat zou ZIJ hebben?
Nou dat was wel duidelijk toen ik daar al-strompelend binnen kwam,
een open boek was ik.
Pijn aan mijn voet, en niet zo’n beetje
Doet het hierrrr zeer? vroeg ze terwijl ik even flink op mijn tanden beet.
AÁÁÁÁÁUW!
JAAAAAAAAAAAAAAAA!
En hier?
Nóg een keer! het kreng.
Nou da’s een flinke peesontsteking ,was de conclusie die ze na 2 keer
pijnigen trok.
En die spier loopt van hier…naar hier.
Van de zijkant van mijn voet tot in mijn kuit.
Ja klopt!
Daar zit iets niet goed.
Goed rusten, veel koelen en eventueel een ontstekingsremmende pijnstiller.
Ach nee joh…ik hoef geen pijnstiller..
Komt wel goed.
Toen ik op een gegeven moment jankend van de pijn op de bank zat,
gooide mijn moeder me een uiterst aantrekkelijke roze pijnstiller in mijn giechel.
En ik moet eerlijk zeggen: het gaat gelukkig al wat beter..
De pijnstiller doet zijn werk…
Maar ik vrees dat ik met deze ontsteking nog wel wat daagjes zoet ben!
Reacties