21-08-2008 16:03
Ja sorry voor de verkeerde info…maar we moesten vandaag dus, niet gisteren.
Dit door enige storing in de communicatie en blijkbaar ook in de telefoonverbinding tussen France en La Hollanda.
Maar goed dat ik voor de zekerheid even heb gebeld…anders was ik gisteren voor nop naar Maastricht gekachelt!
Vandaag dus..
tuf tuf naar Maastricht…
daar 10 minuten binnengeweest…en toen tuf tuf weer terug…
Bah!
Wat ie zei?
Ehhh rooie vlekken was geen uitslag maar drukplek. (ook al bleef het 3 dagen te zien)…
Puntjes/wondjes kwamen door drukplekken
Als het helmpje weer scheef zat, gewoon blijvencorrigeren.
Hoofdje moet gewoon wat meer groeien en de helm iets opvullen…
Dan gaat het scheve helmpje rechter staan(?)
En wat als die vlekken wéér terug zouden komen? Nou dan moest ik meteen weer bellen en een nieuwe afspraak maken.
Ach túúrlijk! Doen we! Geen probleem! Grrr..
Tja …en daar rij je dan drie kwartier voor heen….en drie kwartier
voor terug!
En dáár hou ik niet van he?
Van dat geneuzel…zoiets kunnen ze door de telefoon toch ook vertellen,
of ben ík nou gek?
Dus ik was een beetje minder vrolijk zal ik maar zeggen….dus ging ik maar
een glaasje cola-light drinken bij mijn vriendinnetje.
Ook al had ie die gisteren nog gezien, ’t boeide me niks!
Thuisgekomen dacht ik Ruben in zijn bedje te leggen om eens lekker lang te slapen.
Maar meneertje bedacht zich wat anders..:laat ik gewoon eens de hele middag gaan huilen…dat vindt mama vást leuk!
Zou hij het te warm hebben?…broekje en t-shirt uit…..
Zou ’t ’t helmpje zijn? …. dit maar afgezet..
Zou hij honger hebben?… fruit met Liga gegeven..
Zou hij last van zijn tandjes hebben?…wat tandjesspul gesmeerd…
Nu ligt ie z’n speentje kapot te bijten bij mij op schoot.
Een kleine voor-pampes is het.
Arme jongen….Niet gek ook als tandje nummer 5 door is gekomen en nummer 6
én 7 óók nog eens op de loer liggen..
Dáárvan gaat iedereen toch huilen..?
7 maanden en 11 dagen….ongelofelijk wat gaat dit mannetje hard met alles!
Of lijkt dat maar zo?
ja…en die mama gaat dan ook nog eens uitgebreid foto’s zitten maken, terwijl ik alles bij elkaar huil….ze vindt me altijd zo schattig als ik huil….dan krijg ik van die kleine rooie vlekjes op mijn voorhoofd….écht verdriet heb ik…tranen, snot, fruit en Liga all over my face…
half uurtje later……Ruben is gestopt met huilen, tijgert supersnel door de kamer en blaast bellen, vangt Bucks en probeert zich op te trekken aan de tafel..
Niks aan het handje dus…
Reacties