Alle helmpies helpen…

Vanmorgen naar de tandarts geweest en ja hoor….ik leef nog!
Eerlijk gezegd heb ik zelfs nog de slappe lache gehad met de assistente.
Kan niet zeggen dat ik ooit gelachen heb bij een tandarts-bezoekje.
En zeker niet als er geboord en gevuld moest worden!
 
Maar goed.
Vanmiddag moesten we met Ruben naar het ziekenhuis in Maastricht.
Eerst Paul opgehaald op z’n werk, toen file-rijden richting Maastricht.
Zul je altijd zien he?
Maar…we waren op tijd.
Eerst een ponskaartje laten maken en toen naar de poli voor plastische
chirurgie.
Dat klinkt he?
Tijdje gewacht(want we waren veel te vroeg) en toen mochten we binnen.
Ons verhaal gedaan.
Conclusie…het kan vriezen en het kan dooien.
Ze zei wel dat ze zag dat z’n ene oortje wat lager stond en 1 wangetje
wat dikker was. Maar…zei ze toen: ik zie dat u dat óók heeft. Ehhh sorry??!?!?!
 
Het kan dus ook een erfelijk iets zijn. Toen ik vertelde dat er meerdere
mensen in de familie zijn met platte achterhoofden, bevestigde ze dit
ook als een erfelijk iets. Hmmmm…
 
Het kon bijtrekken als z’n koppie groeit. Maar toen Paul vroeg of zijn voorkant
dan ook verder scheef zou kúnnen groeien zei ze:  ja, dat zou kunnen.
 
En op dát moment besloten wij dat Ruben een helmpie krijgt.
Kijk de achterkant daar komen straks meer haartjes op, maar de voorkant,
daar kun je nóóit meer iets aan doen!
Beslissing genomen dus.
Niet leuk, maar beter voor Ruben… denken wij.
 
Toen begon het balletje te rollen… op naar de röntgen-afdeling.
Foto’s  gemaakt.
Dat ging goed.
Daarna naar de patienten-fotografie.
En ze stuurden ons de foto’s per mail.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dit ging nog goed…
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Hier was ’t minder leuk…
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Toen moesten we naar het bedrijf Livit (net buiten het ziekenhuis)
Hier een afspraak gemaakt voor over 2 weken…
Dat gaan ze alles opmeten en duurt het nog ongeveer een maand voordat
de helm klaar is…
Gewoon afwachten dus….maar wat een van -het-kastje-naar-de-muur-gedoe..!
 
Toen waren we zo’n 3 uur verder en gingen we file-rijdend weer terug naar
huis. Helemaal gaar en uitgeblust waren we met z’n drietjes.
Nu liggen we voor pampus op de bank…effe nix….
 

Reacties

susan op 03-07-2008 12:46
aAA aA a AhA….wat zielig een helmpie.. hoe lang moet dat?en moet Ruben er ook mee slapen..
 
rizzie op 03-07-2008 15:54
heej
 
als ik eerlijk ben ben ik het niet zo eens met Susan..(vorige reactie) het is eigenlijk helemaal niet zo zielig..
ik heb meerdere kindjes gezien met een helmpje en ikvind het retestoer staan.. de “buitenstaanders” hebben er vaker meer moeite mee dan het kind zelf..
het is wel even vervelend maar het helpt zeker.. en tegenwoordig kan je kiezen uit zulke gave designs dat het helemaal stoer is..
 
en idd wat jullie zeggenhet is voor de toekomst beter voor Ruben.. en dat is wat telt toch..
 
ben erg benieuwd naar hoe het er allemaal uit komt te zien..
 
enne nu hoef je ook niet bang te zijn dat ie een hersenbeschadeging krijgt als je um eens perongeluk laat vallen.. zn helm beschermt voor alles 😉 ( dat laatste was natuurlijk een grapje.. )
olijfje op 04-07-2008 23:09
och, allereerst moet ik het toch nog eens even kwijt: ik vind Ruben toch zo’n grappig mannetje!
Lekker koppie heeft ie.
En dat helmpje: ja ach, het is even niet leuk, maar ik hoor van anderen dat het kindje zelf er niet al te veel last van schijnt te hebben.
En gelukkig ga je nu net een wat koeler seizoen in, er vanuit gaande dat ie niet al meteen volgende week dat helmpje heeft.
Ja, Linda, en jouw oor zit toch ook zowat op je kin…! 😉
Marlies op 05-07-2008 15:37
Even niet leuk maar gaat weer voorbij hè. Het is voor het goeie doel. Enne straks als ie groot is herinnert hij zich er helemaal niks meer van.
 
Ik moet wel een beetje lachen om de foto’s hierboven. Alsof het zo’n foto van een crimineel betreft. Hij hoeft nog net geen bordje met nummer vast te houden hihi.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *