20-05-2008 22:34
Het was even huilen toen het wat te lang duurde voordat ik mijn
flesje kreeg…
Toen kwam papa Paul weer eens met zo’n vies prakkie én
lepeltje aanzetten!
Ik huilde zó hard als ik kon!
Maar stopte mama toch gewoon zo’n ouderwets vertrouwd flesje
in mijn giecheltje…lekker!
En wat toen?
Huh?
Flesje weg…en daar was dat lepeltje!
Bah!
Wéér heel hard huilen, maar ze duwde het lepeltje gauw in mijn mondje.
Slik…weg bloemkoolpratsj..
En toen was het flesje er weer…
pfieuw!
Effe snel drinken…
Dit herhaalde zich zo nog een paar keer en uiteindelijk….
hoefde ik niet meer te huilen!
Goed hè? Ik at het halve potje achter elkaar op!
Als afsluiter mocht ik m’n flesje toch nog leegdrinken…
Papa gaf me een aai over mijn bolletje en zei dat ik een grote
jongen was!
Mama gaf me een dikke kus en ik kwijlde stiekem wat bloemkoolpratsj
op haar wang!….
(….Hey hey…hebben jullie het eigenlijk al gezien?
Ik zit!
In mijn nieuwe stoel!
Een echte eigen stoel!
Een eigen stoel voor grote jongens!
En dát ben ik, want dat zei mijn papa!)
En weet je wat die Bucks tijdens dit tafereel stiekem deed?
Dit!
En dát mag natuurlijk niet van papa en mama….!
Foei Bucks! Voei!
Reacties