17-04-2008 08:01
Gisteren weer gewerkt.
Het is even wennen om ’s ochtends je ritme te vinden, maar het ging best aardig!
Ruben ging naar oppas-mama-Ria.
Papa bracht hem.
En weet je?
Ik voel me best schuldig als ik het zeg, maar als ik op mijn werk ben, dan denk ik eigenlijk helemaal niet aan Ruben.
Een beetje dubbel gevoel moet ik zeggen, maar van de andere kant:
dat is wél een heel goed teken…dat ik voel dat ie in goeie handen is en ik me geen zorgen hoef te maken.
Ik kreeg halverwege de dag een sms-je dat Ruben goed geslapen had en zijn flesje had leeggedronken. Zó lief!
Om even voor 5 was ik alweer bij Ruben.
Hij zat in een wipstoeltje.
Er waren nog 3 andere kindjes.
Allemaal jochies.
Het zag er echt heel gezellig uit en het duurde eventjes voordat hij het doorhad, maar toen hij mij zag:
kreeg ik een smile van oor-tot-oor en hij begon blij met zijn beentjes te trappelen!
Zó leuk!
Weer een smelt-momentje…
Hij was wel doodmoe van het oppas-dagje!
Het flesje van 19 uur heeft ie slapend opgedronken.
Die van 22.30 uur ook en vanmorgen om 7 uur moest ik hem écht wakker maken!
Doodmoe van alle indrukken denk ik…
Ach is wel heerlijk voor papa en mama…zo af en toe effe rust…
In de auto viel hij al
in slaap….
Reacties