12-01-2008 21:00
Hoe het begon….
Zoals ik dus al eerder schreef had ik 9 januari dus al de hele dag een zeurderig gevoel in m’n buik…. Niet heel erg vervelend, maar gewoon een zeurderig gevoel. Alsof ik héél erg ongesteld zou moeten worden. Ik ben de hele dag gewoon bezig geweest. Boodschappen doen enz enz. Eten gekookt en om 18.30 kwam Nicole(onze kapster). Het zeurderige gevoel kwam en ging en kwam en ging… Intussen werd in geknipt en werd m’n haar geverft.
Ik zei nog: misschien ben jíj wel de laatste die ons nog ziet als net-niet-mama en papa!
Jaja en ze ging om 19.30 lachend naar huis.
Ik dacht om 20.00 uur: Laat ik eens opschrijven om de hoeveel tijd het kwam en ging…
Om de 4 minuten dus….
Op het papiertje van de verloskundige stond: 2 uur lang om de 5 minuten weeën.
Intussen was het 22.00 uur. Ik had dit dus al langer dan 2 uur!
Van 20.00 tot 22.00 liep ik als een malloot door het huis. Puffend en de wee wegslaand als Jomanda…
Paul werd helemaal gek van me..
Ik moest steeds plassen, maar ook niet.
De wee wegpuffend viel ik steeds met m’n hoofd tegen het doorspoelgedeelte… bezorgd kwam Paul weer vragen of de baby niet in de pot gevallen was!
Ik zeg tegen Paul, bel Miriam(verloskundige)!
Weet je zeker dat het weeën zijn?
Niet dat ik voor schut sta!
Nou, als dít geen weeën zijn!
Dan weet ik het ook niet hoor!
Hij dus bellen…ze vroeg hoe lang de weeën duurden. Een halve minuut zei ik , ongeveer.
Intussen was het 11.00 uur juist wel fijn om te liggen…
Kort samengevat, op een gegeven moment zei ik: ik hou het niet meer. bel Miriam.. nu!!
Die was gelukkig net onderweg.
Ze kwam ,voelde, brak de vliezen en zei: ik ga nú de kraamzorg bellen,
want die kunnen aantreden!!
Tja voor mij toen de vraag, oke….hoe lang dan nog? een uur? 2 ?3 ?
(Achteraf hoorde ik van haar dat ik toen al volledige ontsluiting had.
Ik zei dat ik zó moest poepen!
Geef maar een beetje ,zei ze.
Toen barstte de oerkracht in mij los!
Echt wel een oer-heerlijk gevoel.
Na precies 13 minuten persen was onze zoon Ruben daar al!
3160 gram schoon aan de haak en 49 cm.
Geleden schade: 2 kleine hechtingen…
(Ik weet dat er nu enorm veel vrouwen stikjaloers op mij zullen zijn….)
Sorry!..
Ik mag ook echt in mijn handjes klappen met zo’n super-zwangerschap en zo’n kippetje van een bevalling…
Ik zei nog: dat moet dan haast wel een heel vervelend kindje worden!
Maar ook dat is niet het geval….!
Echt heel fijn hoor..
Ben zo blij..
Kortom: ik kan niets anders zeggen dan dat ik op dit moment de meest gelukkige vrouw van deze aardbodem ben! !
Reacties